Tytuł:

Geschichte der letzten vierzig Jahre (1816-1856). Zweiter Band

Autor:

Menzel, Wolfgang

Słowa kluczowe:

historia ; historia Europy ; historia Europy - 19 w. ; historia Europy (1816-1856) ; niemieccy pisarze - 19 w. ; Menzel, Wolfgang (1798-1873)

Opis:

Geschichte der letzten vierzig Jahre… (Stuttgart, 1857) – drugi, ostatni tom obszernego dzieła historycznego niemieckiego krytyka literackiego, historyka literatury i pisarza Wolfganga Menzela (1798-1873) opisującego historią Europy od upadku Napoleona po czasy współczesne autorowi opracowania. Autor w latach 1818- 1820 studiował filozofię i historię na uniwersytecie w Jenie. Po zamordowaniu Augusta von Kotzebuego kontynuował studia w Bonn, gdzie wszedł w skład zarządu tamtejszej korporacji studenckiej Alten Bonner. W tym czasie przyjaźnił się z Karlem Ludwigiem Sandem (1795-1820) i Heinrichem Heine (1797-1856). Na podstawie postanowień karlsbadzkich i tzw. "prześladowania demagogów" udał się w marcu 1820 r. na emigrację do Szwajcarii. Od 1820 do 1824 roku był nauczycielem w Aarau. W tym czasie opublikował zbiór aforyzmów Streckverse. Od 1824 r. wydawał razem z Friedrichem Listem, Wilhelmem Bernhardem Mönnichem i Ignazem Paulem Vitalisem Troxlerem czasopismo Europäischen Blätter. Po krótki pobycie, w 1824 r., w Heidelbergu udał się do Stuttgartu, gdzie redagował u Johanna Friedricha Cotta (1764-1832) Literaturblatt i Morgenblatt für gebildete Stände. W latach 1833-1838 i 1848-1849 był delegatem do drugiej izby parlamentu Wirtembergii. W 1835 r. ostrze swego pióra skierował przeciw członkom ruchu literackiego Młode Niemcy, a zwłaszcza przeciw Karlowi Gutzkow (1811-1878). Prowadził także polemiką z Ludwigiem Börne. W latach 1836-1846 był współwydawcą Deutsche Vierteljahresschrift. Od 1850 r. działał jako pisarz w Stuttgarcie. Wolfgang Menzel stał z jednej strony w opozycji do restauracji absolutyzmu, a z drugiej strony zwrócił się przeciw racjonalizmowi tradycyjnego mieszczańskiego oświecenia. Odrzucał zarówno kosmopolityczny, humanistyczny i idealistyczny wizerunek człowieka XVIII wieku i bronił zamiast tego narodowo-psychologicznego pojmowania pewnej właściwej germańsko-niemieckiej pobożności, obyczajowości i głębi usposobienia. Jako redaktor Literaturblatt zdobył uznanie "stuttgarckiego papieża literatury". Z biegiem czasu, w swoich pismach publicystycznych coraz bardziej odchodził od mieszczańskiego liberalizmu w kierunku nacjonalizmu. Przyczynę postępującego chaosu gospodarczego i społecznego oraz wrastającej demoralizacji upatrywał w polityce zagranicznej Francji i w judaizmie. W okresie po Rewolucji Marcowej opowiedział się za pruską polityką. Urzeczywistnienie swojej idei potężnego germańsko-niemieckiego państwa widział w wojnach w 1866 r. i 1870 r.. Widmem socjalizmu i żydowsko-pogańskiego "Antychrysta" namalował apokaliptyczne wizje przyszłości. (Kritik des modernen Zeitbewußtseyns, 1869). W następnych dziesięcioleciach Wolfgang Menzel został ponownie odkryty przez ideologów germańskiej narodowości, francuskiej fobii i antysemityzmu jako prekursor ich idei nacjonalistycznych.

Data wydania:

1857

Wydawca:

Verlag von Adolph Krabbe

Miejsce wydania:

Stuttgart

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.14975.2

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)