:

Gedichte von J. Ch. Freihernn von Zedlitz

:

Zedlitz, Joseph Christian Freiherr von

:

historia literatury ; literatura piękna ; beletrystyka ; poezja niemieckojęzyczna - 19 w. ; Zedlitz, Joseph Christian Freiherr von - spuścizna literacka ; Zedlitz, Joseph Christian Freiherr von - dorobek literacki ; Zedlitz, Joseph Christian Freiherr von (1790-1862) ; austriaccy dramaturdzy i poeci - 19 w.

:

Gedichte von J. Ch. Freihernn von Zedlitz (Stuttgart, 1859) - zbiór utworów stanowiących spuściznę literacką barona Josepha Christiana von Zedlitza (1790-1862) – austriackiego dramaturga i poety epickiego. Joseph Christian Freiherr von Zedlitz, urodzony w 1790 roku na zamku Johannisberg niedaleko Jauernig to potomek starej śląskiej rodziny szlacheckiej, której siedziba znajdowała się głównie w księstwach Świdnickich i Jaworskich od XIV wieku. Zedlitz spędził dzieciństwo w Jauernig, a następnie uczęszczał do wrocławskiego gimnazjum im. Matthiasa, gdzie rozwijały się jego wczesne muzyczne i literackie talenty. Zawsze z wdzięcznością wspominał edukację w śląskiej metropolii. Sprzeciwił się planom matki, aby skierować go na studia teologiczne i stanowisko kanonika we Wrocławiu. Zamiast tego w 1806 roku zaciągnął się do wojska.W 1809 roku został odznaczony za odwagę w bitwach pod Eggmühl, Aspem i Wagram. W 1810 roku opuścił wojsko i, na prośbę rodziny, zajął się zarządzaniem majątkami ziemskimi na Węgrzech. Od 1815 roku regularnie pisał poezję i prozę, stając się znanym m.in. z cyklu wierszy „Wiosenne róże” .W tym czasie utrzymywał kontakt z Franzem Grillparzerem, Zachariasem Wernerem, Josephem Schreyvoglem i Josephem Freiherrem von Hammer-Purgstallem. Kiedy w 1835 roku, po śmierci cesarza Franciszka I postanowiono zmienić tekst austriackiego hymnu cesarskiego, wybrano nowy tekst Zedlitza. W 1830 roku król Bawarii Ludwik I chciał wprowadzić Zedlitza do swojego gabinetu w Monachium jako ministra, ale po kilku dniach negocjacji w stolicy Bawarii Zedlitz wrócił do Austrii. Od 1836 roku Zedlitz pracował w służbie cywilnej w Wiedniu, gdzie cieszył się dużym uznaniem cesarza Ferdynanda I i kanclerza stanu, księcia Metternicha. Pracował w Ministerstwie Wojny, ale także jako dyplomata, a ponadto pisał dla „Augsburger Allgemeine Zeitung”. W latach 1840 i 1842 towarzyszył Metternichowi w Kolonii, gdzie poznał takich autorów jak Karl Simrock, Ferdinand Freiligrath i Carl Leberecht Immermann. Zedlitz publikował utwory liryczne pod tytułami takimi jak „Gedichte” (Wiersze) (1832) i „Todtenkränze” (Wieńce pogrzebowe). Jego ballada „Die nächtliche Heerschau” (Nocny przegląd armii) była kilkakrotnie komponowana, między innymi przez Carla Löwe. Jego dzieła dramatyczne zostały opublikowane w czterech tomach za jego życia, w 1860 roku. Od 1829 roku publikowano pojedyncze dramaty, a także komedie, takie jak „Cabinettsintrigen” czy „Kerker und Krone”. Zedlitz zdecydowanie odrzucił rewolucję 1848 roku. W dwóch tomach „Soldatenbüchlein” (Księgi Żołnierzy) z 1848 roku gloryfikował sukcesy armii austriackiej w północnych Włoszech i na Węgrzech, wierząc, że tylko armia może uchronić monarchię przed politycznym chaosem. Zbiór pieśni bojowych i bohaterskich, wielokrotnie wznawiany do 1918 roku, okazał się bestsellerem, ale ostatecznie przyniósł Zedlitzowi złą sławę jako poecie. W 1851 roku mógł wznowić pracę dziennikarską w Wiedniu i wkrótce zaczął dokumentować austriacką politykę w wojnie krymskiej. Jednak Zedlitz, poeta, zamilkł z powodu złego stanu zdrowia. Zmarł w Wiedniu 16 marca 1862 roku i został pochowany w honorowym grobie na starym cmentarzu Matzleinsdorf.

:

1859

:

J. G. Cotta’scher Verlag

Place_of_issue:

Stuttgart

:

książka

:

KD.15128

:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)