:

Geschichte der liturgischen Gewänder des Mittelalters oder Entstehung und Entwicklung der kirchlichen Ornate und Paramente in Rücksicht auf Stoff, Gewebe, Farbe, Zeichnung, Schnitt und rituelle Bedeutung […] Zweiter Band

:

Bock, Franz Johann Joseph

:

historia sztuki ; historia sztuki sakralnej ; szaty i paramenty liturgiczne ; sakralna sztuka tekstylna ; liturgia ; teologia ; chrześcijaństwo ; duchowieństwo ; stroje liturgiczne ; średniowiecze ; Bock, Franz Johann Joseph (1823-1899)

:

Geschichte der liturgischen Gewänder des Mittelalters… (Bonn, 1866) - drugi tom ilustrowanej unikatowymi ilustracjami publikacji, stanowiącej pierwsze naukowe studium dotyczące pochodzenia, rozwoju i znaczenia szat i paramentów liturgicznych, w opracowaniu niemieckiego katolickiego duchownego (kanonika) i historyka sztuki Franza Johanna Josepha Bocka (1823-1899). Opracowanie zostało opatrzone przedmową niemieckiego teologa, od 1847 roku biskupa Münster - Johanna Georga Müllera (1798-1870). Jednym z głównych obszarów zainteresowań autora była sakralna sztuka tekstylna. Bock ostatecznie zebrał swoje badania w niniejszym dziele, otwierając tym samym nową gałąź studiów klasycznych. Tom drugi zawiera trzy kolejne rozdziały. Piąty odnosi się do form, rozwoju i projektów artystycznych biskupich szat pontyfikalnych w różnych okresach średniowiecza. Szósty opisuje szaty kapłańskie i szaty diakonów. Ostatni siódmy rozdział charakteryzuje ubiory domowe i stroje chórowe (ubiór duchownych noszony podczas liturgii, w czasie gdy jej nie sprawują, a są jedynie jej uczestnikami) duchowieństwa parafialnego i kolegiackiego. Szaty liturgiczne chrześcijaństwa wywodzą się w dużej mierze z ubioru rzymskiej klasy wyższej. Podstawowe elementy stroju duchownego uległy znacznym zmianom pod względem formy i wyglądu w średniowieczu, ale nie funkcji. Symbolika barw i dodatków, a także materiał i zdobienia, odgrywały istotną rolę, ponieważ z jednej strony ukazywały wzniosłość i splendor prawdziwej wiary, a z drugiej - hierarchię kościelną. Autor opracowania po ukończeniu gimnazjum Kaiser-Karls-Gymnasium w Akwizgranie, studiował teologię na Uniwersytecie w Bonn. Od 1849 roku uczęszczał do seminarium duchownego w Kolonii, a rok później przyjął święcenia kapłańskie. Następnie został mianowany piątym kapelanem parafii św. Dionizego w Krefeld. W tym czasie, oprócz pełnienia obowiązków kościelnych, działał już aktywnie jako mecenas sztuki sakralnej, zwracając na siebie uwagę po raz pierwszy w 1852 roku jako kurator uznanej w całym kraju wystawy ważnych średniowiecznych szat liturgicznych oraz założyciel artystycznej pracowni tkackiej, produkującej jedwabne tkaniny kościelne, wzorowane na średniowiecznych wzorach. Po przeniesieniu do kościoła św. Albana w Kolonii w 1854 roku, został mianowany wikariuszem oraz nastepnie kustoszem nowo otwartego Arcybiskupiego Diecezjalnego Muzeum Starożytności Chrześcijańskich (1855). Dzięki ministerialnemu stypendium odbył dwuletnią podróż studyjną z zakresu historii sztuki po kilku krajach europejskich. Jednym z głównych obszarów zainteresowań autora była sakralna sztuka tekstylna.. Później odbywał kolejne podróże studyjne, głównie do Syrii, Egiptu i Palestyny. Wśród jego pamiątek znalazły się znaczące kolekcje fragmentów tkanin, szat koptyjskich, średniowiecznego złotnictwa, szkła i wyrobów emaliowanych. Na początku 1862 roku przeniósł się do Akwizgranu, gdzie nadal intensywnie zajmował się sztuką sakralną, ucząc m.in. Siostry Ubogich Dzieciątka Jezus, które prowadziły światowej sławy pracownię klasztorną zajmującą się szatami liturgicznymi, jak projektować wzory i wykorzystywać techniki do starych szat liturgicznych. Wielokrotnie organizował liczne wystawy sztuki i był wybitnym gościem oraz prelegentem na międzynarodowych kongresach. Był również autorem licznych, niekiedy bardzo obszernych, publikacji, zwłaszcza na tematy, które wcześniej były słabo zgłębiane. Choć jego kreatywność osłabła w ostatnich latach życia podjął, aczkolwiek bezskutecznie, próbę założenia pierwszej szkoły rzemiosła artystycznego w Akwizgranie. 30 kwietnia 1899 roku Franz Johann Joseph Bock zmarł na zapalenie płuc i został pochowany w Akwizgranie.

:

1866

:

Verlag von Max Cohen und Sohn

Place_of_issue:

Bonn

:

książka

:

KD.14695.2

:

ger ; fre ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)