:

Ueber den Kayser Julianus und sein Zeitalter. Ein historisches Gemälde

:

Neander, Johann August Wilhelm

:

biografie ; biografie historyczne ; Flawiusz Julian (331/332-363) ; Flawiusz Julian (Julian Apostata) ; Flawiusz Julian - biografia ; Imperium Romanum ; Cesarstwo Rzymskie ; Cesarstwo Rzymskie - historia - IV w. ; cesarze rzymscy ; historia ; chrześcijaństwo ; pogaństwo ; Neander, Johann August Wilhelm ( 1789-1850)

:

Ueber den Kayser Julianus und sein Zeitalter. Ein historisches Gemälde (Lipsk, 1812) - książka niemieckiego teologa protestanckiego i historyka Kościoła Johanna Augusta Wilhelma Neandera (1789-1850), traktująca o życiu i panowaniu Flawiusza Juliana (331/332-363) - cesarza rzymskiego w latach 361–363, znanego szerzej jako Julian Apostata. W materiale Neander opisuje wyzwania polityczne i religijne, z którymi Julian musiał się zmierzyć podczas swojego panowania oraz analizuje jego próby stłumienia chrześcijaństwa i ożywienia pogańskich wierzeń. Publikacja oferuje również wgląd w kulturę i społeczeństwo IV wieku oraz pokazuje, jak panowanie Juliana wpłynęło na Cesarstwo Rzymskie. Julian Apostata, znany również jako Julian II był ostatnim niechrześcijańskim władcą imperium, znanym ze swojej próby odwrócenia chrystianizacji i przywrócenia kultu tradycyjnych rzymskich bogów. Urodził się w 331 lub 332 roku. Był bratankiem cesarza Konstantyna Wielkiego i został wychowany w chrześcijaństwie, ale odrzucił tę wiarę. Powrócił do kultu tradycyjnych bóstw rzymskich, zwłaszcza Słońca. Po objęciu władzy ogłosił tolerancję religijną, ale dążył do ograniczenia wpływów chrześcijaństwa i przywrócenia pogaństwa. Wprowadził zakaz nauczania chrześcijan w szkołach i próbował odbudować pogańskie świątynie. W 363 roku Julian poprowadził wyprawę wojenną przeciwko Persom, podczas której został śmiertelnie zraniony w bitwie. Zmarł wkrótce potem, w wieku 32 lat. Ciało Juliana złożono w okazałym grobowcu w Cylicji w pobliżu Tarsu. Kościół katolicki przypisał Julianowi słowa na łożu śmierci: „Galilaee, vicisti”, co znaczy „Galilejczyku, zwyciężyłeś”, mając na myśli Chrystusa. W ten sposób Kościół chciał przedstawić śmierć cesarza jako karę bożą. Julian był wybitnym wodzem i politykiem, a jednocześnie miłośnikiem kultury antycznej, co stanowiło jeden z powodów, dla których nie akceptował chrześcijaństwa. Uważał je za coś z natury nie pasującego do kultury rzymskiej i greckiej, w której się wychował. Sądzić można, że gdyby nie fatalna śmierć imperatora, Cesarstwo Rzymskie mogłoby na jakiś czas odsunąć w dziejach swój upadek. Z pewnością Julian był jednym z najlepszych władców Imperium w historii. Pomimo swojego krótkiego panowania potrafił dokonać licznych reform wewnętrznych oraz prowadzić aktywną politykę zagraniczną. Był również utalentowanym pisarzem i filozofem. Pozostawił po sobie liczne pisma, w tym mowy, eseje i listy. Jego próby reform religijnych nie powiodły się. Po jego śmierci chrześcijaństwo szybko odzyskało dominującą pozycję w imperium. Julian Apostata jest często porównywany do egipskiego faraona Echnatona, który również próbował wprowadzić reformy religijne.

:

1812

:

Friedrich Perthes aus Hamburg

Place_of_issue:

Leipzig

:

książka

:

KD.4943

:

ger ; grc ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)