Elbing. Dampferanlegeplatz (Elbląg. Przystań parowców) - pocztówka

karty pocztowe ; pocztówki ; Elbląg - historia ; Elbląg - stare fotografie ; Elbląg - stare pocztówki ; panorama Elbląga ; Elbląg - Stare Miasto ; Elbląg - przystań parowców ; Elbląg - żegluga - historia ; Żegluga śródlądowa w przedwojennym Elblągu ; Elbląg - zabytki ; Elbląg - kościół świętego Mikołaja

Tytuł według nadruku na awersie. Nazwa wydawcy na rewersie. Pocztówka z obiegu z datą stempla pocztowego 18 maja 1942 roku. Na rewersie tekst rękopiśmienny z pozdrowieniami w języku czeskim. Karta pocztowa przedstawia parowiec wycieczkowy "Preussen". W tle dom towarowy Loewenthal. Statek „Preussen” zbudowany został w latach 1910/1911 w elbląskiej stoczni Franz Schenk & Co. Był to komfortowy, flagowy statek elbląskiego Towarzystwa Żeglugi Parowej Augusta Zedlera, który jednorazowo zabierał ponad 1500 pasażerów. Miał ładnie urządzone kajuty, kuchnię, restaurację i pokład widokowy. Z uwagi na swój kształt wśród pasażerów zwany był popularnie „flądrą”. Miał napęd na dwie śruby, 48,5 m długości i 8,86 m szerokości, zanurzenie 1,4 m i maksymalną szybkość 20 km/h. W latach 30. został przebudowany i utracił wtedy zdobienie dziobu. Przed wojną statek pracował na Zalewie Wiślanym, głównie na trasie Krynica Morska-Elbląg. Od 1941 r. był statkiem mieszkalnym dla Kriegsmarine w Piławie, a pod koniec wojny został zatopiony w Gdańsku. Następnie podniesiony i pod nazwą „Diana” pływał na szlaku Szczecin – Międzyzdroje - Szczecin. W 1961 r. został zezłomowany. Widoczny w tle dom towarowy Loewenthala, powstał w roku 1878, a w latach 1912-1914 został rozbudowany. Kaufhaus Loewenthal był nie tylko największym, ale też najpopularniejszym domem handlowym w całym mieście, do którego ściągali klienci z odległych miast i wsi. Były tam windy i ruchome schody, a na dachu kawiarnia, z widokiem na port. Kiedy do władzy doszli naziści, Loewenthalowie zostali wywłaszczeni, a nazwę zmieniono na Dom Towarowy nad rzeką Elbląg (Kaufhaus am Elbing). Nad rzędem przybrzeżnych kamienic Starego Miasta góruje wieża kościoła świętego Mikołaja. Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z dokumentu lokacyjnego Starego Miasta Elbląga, wystawionego 10 kwietnia 1246 roku przez wielkiego mistrza krzyżackiego Henryka von Hohenhole. Wymienia się w nim proboszcza tej świątyni. Prawdopodobnie zaczęto ją wznosić już w 1240 roku. Nadano jej wówczas wezwanie św. Mikołaja, patrona kupców i żeglarzy. Kościół budowany w kilku etapach. W połowie XIII w. wzniesiono krótkie prezbiterium i niski korpus halowy. Między latami 1300-1330 dobudowano od zachodu masywną wieżę. W latach 1330-1380 podwyższono nawę główną i przekształcono kościół w bazylikę i dobudowano kaplicę Mariacką. Do roku 1428 powstały kaplice między przyporami. W latach 1483-1511 podwyższono nawy boczne i kaplice przywracając kościołowi układ halowy. W 1777 roku w wyniku pożaru zawaliła się wieża, zniszczone zostały dachy i sklepienia oraz część wyposażenia. W latach 1787-88 w czasie odbudowy wnętrza nakryto drewnianymi sklepieniami. Odbudowa wieży miała miejsce dopiero w 1906 roku. Znacznie większe zniszczenia dotknęły kościół w 1945 roku w wyniku działań wojennych. Odbudowa świątyni prowadzona była w latach 1954-1965. W 1992 roku wraz z utworzeniem diecezji elbląskiej kościół został podniesiony do godności katedry. Lokalizacja oryginału - w zbiorach prywatnych Artura Jaroszewskiego. Opis fizyczny: 1.K; wymiary: 14 x 9 cm.

Zasób prywatny - 00237

ger ; cze

Domena publiczna (public domain)

Citation