:

Ausgewaehlte Reden des Isokrates, Panegyricus und Areopagiticus

:

Rauchstein, Rudolf ; Izokrates

:

historia ; starożytność ; starożytne Ateny ; retoryka ; Izokrates - mowy polityczne ; mówcy attyccy ; kanon dziesięciu mówców ; Izokrates (436-338 p.n.e.) ; Rauchstein, Rudolf (1798-1879)

:

Ausgewaehlte Reden des Isokrates… (Lipsk,1849) - publikacja szwajcarskiego filologa, pedagoga, grecysty, redaktora i polityka Rudolfa Rauchsteina (1798-1879), zawierająca i opisująca wybrane mowy polityczne Izokratesa (stgr. Ἰσοκράτης Isokrates; 436-338 p.n.e.) - greckiego retora, nauczyciel wymowy, twórcy teorii klasycznej prozy attyckiej, zaliczanego do kanonu dziesięciu mówców. Isokrates urodził się w zamożnej rodzinie mieszczańskiej. Obcował z sofistami oraz z Sokratesem, którego był uczniem. Mając słaby głos nie mógł występować publicznie. Kiedy wojna peloponeska zniszczyła jego majątek, postanowił podjąć działalność dydaktyczną. Około 390 p.n.e. założył szkołę retoryczną w Atenach, którą prowadził przez 50 lat. Retoryka w ujęciu Isokratesa mieściła w sobie zarówno ćwiczenia gramatyczne i stylistyczne, jak i materiał z dziedzin: historii, prawa, religii i filozofii, przez co kształcenie językowe stawało się ośrodkiem kształcenia i wychowania. Podstawą kształcenia była nauka wymowy - ćwiczenie pod kierunkiem nauczyciela takich składowych części mowy jak: opowiadanie, wstęp, dowodzenie, zakończenie oraz ozdoby mowy: dobór figur, przenośni, zapytań, zwrotów. Isokrates oddzielił język poezji od języka prozy, dając jej tylko terminy języka codziennego, ale przez nacisk na konieczność wydobycia z prozy piękna za pomocą wyboru i ułożenia wyrazów stał się twórcą prozy artystycznej. W swojej szkole starał się unikać kar, natomiast chętnie nagradzał. Wysoko cenił wychowawczą rolę pracy, zwłaszcza podjętej dobrowolnie. Stawiał też wysokie wymagania nauczycielom – od nauczyciela żądał wysokiego poziomu moralnego, twierdząc że tym łatwiej pokieruje młodzieżą im sam jest zacniejszy. Zasady pedagogiczne przedstawił w pismach: „Do Nikoklesa” - w którym rozwijał ideał dobrego panującego, „Nikokles” - zawiera upomnienia władcy dla podwładnych oraz „Euagoras” - zawiera pochwałę władcy. Niniejsza publikacja prezentuje dwa przemówienia polityczne Isokratesa. Pierwsze to „Panegyricus” (pol. „Panegiryk”) - najbardziej znana i najważniejsza mowa polityczna. Jej teks jest obszerny, długością znacznie przewyższając większość zachowanych mów sądowych, a treść sprowadza się do obrony prawa Aten do hegemonii oraz wezwania, by Ateny i Sparta wespół z resztą greckich państw zaprzestały wyniszczających walk pomiędzy sobą i podjęły wyprawę przeciw Persji. Drugi tekst to „Areopagiticus” - przemówienie wygłoszone w 355 roku p.n.e., dotyczące roli Areopagu, rady szlacheckiej w starożytnych Atenach, w której gestii leżało prowadzenie polityki oraz ogólnego nadzoru nad sądownictwem i prawami. Opracowanie Rauchsteina oferuje unikalny wgląd w kwestie polityczne i kulturowe omawiane w starożytnych Atenach.

:

1849

:

Weidmannsche Buchhandlung

Place_of_issue:

Leipzig

:

książka

:

KD.3567

:

ger ; grc

Prawa:

Domena publiczna (public domain)