Tytuł:

Ludwig Philipp der Erste, König der Franzosen […] Erster Band

Podtytuł:

Darstellung Seines Lebens und Wirkens

Autor:

Birch, Andreas Christian

Słowa kluczowe:

historia ; Francja ; historia Francji ; władcy Francji ; biografie ; Burbonowie orleańscy ; Ludwik Filip I - biografia ; Ludwik Filip I (1773-1850) ; Birch, Andreas Christian (1795-1868)

Opis:

Ludwig Philipp der Erste, König der Franzosen (Stuttgart, 1841) - publikacja autorstwa duńskiego pisarza Andreasa Christiana Bircha (1795-1868) opisująca życie i panowanie Ludwika Filipa I (1773-1850), króla Francuzów (Roi des Français), ostatniego monarchy Francji z rodu Burbonów (linia orleańska). Jest to pierwszy tom trzyczęściowej biografii opublikowanej w latach1841-1844 w Stuttgarcie. Autor opisuje wydarzenia polityczne i społeczne, które ukształtowały panowanie Ludwiga Filipa I, przypadające na okres 1830-1848, w tym rewolucję lipcową 1830 roku, która doprowadziła do jego wstąpienia na tron, a także jego obawy dotyczące żądań reform i modernizacji we Francji. Czytelnik dowiaduje się także więcej o życiu osobistym Ludwiga, jego rodzinie, relacjach z innymi europejskimi władcami etc. 9 sierpnia 1830 roku Ludwik Filip I objął tron króla Francuzów. Stało się to dzięki rewolucji lipcowej - trzech dni chwały, w których ludność Paryża skutecznie udaremniła próbę powrotu do rządów absolutystycznych i zaprowadziła we Francji monarchię lipcową. Koronowany był nie jako król Francji, ale król Francuzów – ta symboliczna zmiana miała podkreślić jego legitymizacje do sprawowania władzy z woli obywateli. Polityczna biografia nowego monarchy była bardzo ciekawa. W okresie rewolucji 1789 roku Ludwik Filip był aktywnym członkiem klubu jakobinów, następnie służył w armii rewolucyjnej. W czasie wojny z Austrią przeszedł na stronę Austriaków a następnie, jak większość arystokracji francuskiej, wyemigrował do Anglii. Po restauracji Burbonów w 1814 roku powrócił do Francji na stałe. Jego życiorys zawiera w sobie zarówno epizod rewolucyjny jak i wątek typowej dla arystokracji francuskiej tamtego okresu emigracji politycznej. Kandydatura ta z tego względu możliwa była do zaakceptowania przez wszystkich uczestników gry politycznie - zarówno republikanów, jak i monarchistów. Dotychczasową kartę konstytucyjną zmieniono tak, by zadowolić środowisko republikanów. Po pewnym czasie Ludwik Filip rozpoczął jednak ograniczanie wolności gwarantowanych konstytucyjnie. Już w 1834 r. z powrotem wprowadzono cenzurę publikacji, a policja zlikwidowała kilka republikańskich stowarzyszeń. W kwietniu tego samego roku doszło na tym tle do zbrojnych powstań w kilku miastach Francji, w tym w Lyonie i Paryżu – wszystkie z nich krwawo stłumione przez wojsko i policję. Na okres monarchii lipcowej przypadał bardzo szybki rozwój gospodarczy kraju. Rok 1830 zapoczątkował też rewolucję przemysłową. Powstały zagłębia węglowe i hutnictwa w Lotaryngii i środkowej Francji. Likwidacja stosunków feudalnych na wsi, powiększenie areałów rolnych i zastosowanie pierwszych maszyn rolniczych oraz nawozów sztucznych spowodowały znaczny wzrost produkcji rolnej. Był to okres, w którym Francja nie prowadziła żadnych poważniejszych wojen, co stabilizowało sytuację gospodarczą kraju. Większość czasu panowania Ludwika Filipa I była okresem prosperity i rozwoju Francji. Jednak w 1846 roku kraj ogarnął wszechstronny kryzys gospodarczy. Po kilku latach złych urodzajów w rolnictwie, spowodowanych anomaliami pogody, nastąpiło załamanie się rynku rolnego, a także stagnacja w handlu, bankructwo wielu przedsiębiorstw, upadek banków i masowe bezrobocie. 22 lutego 1848 roku w Paryżu doszło do starć między gwardzistami a wojskiem. Król uginając się pod presją polityczną zdymisjonował znienawidzony gabinet François Guizota. Żołnierze jednak, przekonani, że zostali zaatakowani przez cieszący się z dymisji Guizota tłum, zaczęli do niego strzelać, zabijając 40 osób. Błąd wojska przyczynił się do eskalacji nastrojów społecznych. Na drugi dzień miasto pokryło się 1500 barykadami, do buntu dołączyli dziennikarze oraz część wojska. Król Ludwik Filip I osaczony został w swym pałacu. Abdykował 24 lutego i udał się na emigrację do Anglii. Osiadł na stałe z rodziną w Claremont w Anglii, jako hrabia de Neuilly. Zmarł w zapomnieniu w sierpniu 1850 roku.

Data wydania:

1841

Wydawca:

Hallberger’sche Verlagshandlung

Miejsce wydania:

Stuttgart

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.2599.1

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)