Tytuł:

Geschichten Hellenischer Stämme und Städte […] Zweiter Band. Die Dorier, erste Abtheilung

Autor:

Müller, Karl Otfried

Słowa kluczowe:

historia ; historia Grecji ; starożytna Grecja ; historia i kultura antyczna ; historia antyku ; mitologia grecka ; mity i legendy greckie ; kultura cywilizacji starożytnej Grecji ; miasta starożytnej Grecji ; starożytne plemiona greckie ; ludy starożytnej Grecji ; Dorowie ; Müller, Karl Otfried (1797-1840)

Opis:

Geschichten Hellenischer Stämme und Städte (Wrocław, 1824) - drugi z trzech tomów, opublikowanego na przestrzeni 1820-1824 i uznawanego za najważniejsze dzieło w dorobku niemieckiego filologa klasycznego i jednego z założycieli archeologii klasycznej i historii antyku Karla Otfrieda Müllera (1797-1840). Książka przedstawia historię kultury cywilizacji starożytnej Grecji, łącząc metody historyczne z badaniami legend i mitów, które autor traktuje jako materiał źródłowy wczesnej historii Grecji. Drugi tom zatytułowany „Die Dorier” jest poświęcony Dorom (Lud grecki mówiący dialektem doryckim, który pod koniec II tysiąclecia p.n.e. zajął Helladę achajską. Pierwotnie, kiedy przebywali w górach Pindos, nazywali się Makednoi, a Dorami – Dorieis – stali się w trakcie inwazji), ich wędrówkom, które około 1200 r. p.n.e. w sposób znaczący wpłynęły na zmianę układu polityczno-etnicznego ówczesnego świata oraz utworzonym przez nich państwom. Müller, pisząc o Dorach patrzy na nich przez pryzmat koncepcji naukowych powstałych pod wpływem romantyzmu niemieckiego, dlatego dużą rolę przywiązuje do specyficznych cech doryckiego charakteru, ducha narodowego, dzięki któremu Dorowie wykazywali zdolności odmienne od pozostałych plemion greckich (prostota, zdolność do wyrzeczeń dla dobra wspólnoty, skromność i rozwaga w postępowaniu). Duch ten nie mógł ukształtować się w świecie śródziemnomorskim, zatem Dorowie musieli przywędrować do Grecji ze swej pierwotnej ojczyzny, w północnej Europie. Według autora jedną z cech charakterystycznych dla Dorów był kult Apollina. Rekonstrukcja domniemanej drogi rozprzestrzeniania się tego kultu w Grecji posłużyła Müllerowi do odtworzenia szlaku wędrówki Dorów. Karl Otfried Müller urodził się 28 sierpnia 1797 r. w Brzegu. Od 1808 r. uczęszczał do gimnazjum w rodzinnym mieście, po czym w 1814 roku zaczął studiować we Wrocławiu filologię, filozofię, historię nowożytną, języki orientalne (hebrajski i syryjski), matematyką i botanikę.. W 1816 r. przeniósł się na uniwersytet do Berlina. Po trzech semestrach otrzymał tytuł doktora i wrócił do Wrocławia, gdzie pracował jako nauczyciel w gimnazjum Maria-Magdalene-Gymnasium. W 1819 r. otrzymał stanowisko profesorskie na Uniwersytecie w Getyndze, gdzie nauczał przez następne dwadzieścia lat (1819-1839). W 1823 r. uzyskał profesurę zwyczajną oraz członkostwo w Pruskiej Akademii Nauk. Jego zadaniem na nowym profesorskim stanowisku było uczenie filologii, mitologii, a także archeologii, w której to dziedzinie nie miał żadnego doświadczenia. W związku z powyższym zapewniono mu studiowanie przez dwa i pół miesiąca zbiorów antycznych w Dreźnie. W lecie 1822 r. otrzymał urlop na podróż badawczą, która prowadziła do Holandii, Anglii i Francji. W 1825 r. został kustoszem zapoczątkowanego przez Christiana Gottloba Heyne’a (1729-1812) zbioru odlewów gipsowych w bibliotece w Getyndze, w 1831 członkiem senatu uczelni i przewodniczącym naukowej komisji egzaminacyjnej w Królestwie Hanoweru, a w 1832 r. otrzymał tytuł radcy dworu. W 1836 roku został członkiem korespondencyjnym Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium. W 1839 r. uzyskał urlop na uczelni i wyjechał w podróż badawczą do Włoch i Grecji. W 1840 r. prowadził prace w Atenach, na Peloponezie, a później brał udział w wykopaliskach w Delfach. Pracował w ruinach świątyni Apollina, gdzie badał inskrypcje. Podczas prac w upale osłabł z sił i musiał przerwać badania. Osłabiony odwiedził jeszcze wyrocznię Trofonisa w Labadei. Czuł się coraz gorzej i z trudem dotarł do Teb, skąd został przetransportowany do Aten, gdzie zmarł 1 sierpnia 1840 r. Müller zajmował się wieloma aspektami historii i kultury antycznej - od religii i mitologii, przez archeologię i filologię, po filozofię i prawo. Jego zainteresowanie naukowe skupiały się na Grecji, lecz zajmował się również Etruskami, Rzymianami, Egipcjanami, a nawet Indianami. W I poł. XIX w. uważany był za jednego z najważniejszych badaczy starożytności na terenie Niemiec.

Data wydania:

1824

Wydawca:

im Verlage von Josef Max und Komp.

Miejsce wydania:

Breslau

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.994.2

Język:

ger ; grc ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)