Tytuł:

Der Schmuck von Ernst Bassermann-Jordan

Autor:

Bassermann-Jordan, Ernst von

Słowa kluczowe:

historia sztuki ; sztuka użytkowa ; rzemiosło artystyczne ; biżuteria ; elementy ozdobne ; biżuteria - historia ; złotnictwo ; jubilerstwo ; Monographien des Kunstgewerbes ; Bassermann-Jordan, Ernst von (1876-1932)

Opis:

Der Schmuck… (Lipsk, 1909) - bogato ilustrowana publikacja wydana w ramach serii Monographien des Kunstgewerbes poświęcona historii biżuterii, opisująca przeznaczenie, funkcje, rodzaje i zmiany stylistyczne biżuterii od epoki kamienia do końca XIX wieku. Autorem opracowania jest niemiecki historyk sztuki i pisarz Ernst von Bassermann-Jordan, Ernst von (1876-1932). Biżuteria (z języka francuskiego bijou) to elementy ozdobne, które towarzyszą człowiekowi od zarania dziejów. Historia biżuterii sięga początków ludzkości. Już nasi przodkowie, prowadzący koczowniczy tryb życia, stawiali na ozdoby. Wykonywali je z tego, co akurat mieli pod ręką, czyli muszli, kłów i kości zwierzęcych, kawałków skóry, piór ptaków lub kamyków. Najstarsze “klejnoty” pochodzą sprzed ok. 100 tysięcy lat. Zostały odkryte w Izraelu. Początkowo była ona przeznaczona jedynie dla mężczyzn. Dopiero z czasem stała się symbolem kobiecości. Oprócz funkcji ozdobnej, biżuteria miała również inne znaczenie. Chroniła przed złymi mocami, a także informowała o pochodzeniu oraz statusie noszącej ją osoby. Z czasem do wyrobu ozdób zaczęto wykorzystywać różne materiały. W starożytności zaczęła pojawiać się biżuteria wykonana z miedzi. Do produkcji ozdób wykorzystywano również takie materiały jak: srebro, złoto czy półszlachetne metale. Biżuteria stanowiła ważny element obrzędów religijnych oraz magicznych rytuałów. Przełom w wytwarzaniu biżuterii starożytnej datuje się na rok 2000 p.n.e. Wtedy to Egipcjanie rozpoczęli wyrabianie bogato zdobionych bransoletek, grzebieni czy naszyjników. Tworzyli je ze złota i drogocennych kamieni. W starożytnym Egipcie bardzo popularne były amulety. Kobiety nosiły bransolety zarówno na nogach, jak i na rękach. Na szyję zakładały szerokie kolie z kolorowych paciorków. W starożytnej Grecji srebrną biżuterię nosiły kapłanki w świątyniach. Grecy jako pierwsi zdecydowali się na rozcięcie bransolety. Przeciętą biżuterię zaczęli ozdabiać motywami roślinnymi lub zwierzętami. Charakterystyczną metodę wytwarzania biżuterii przyjęli Fenicjanie. Tworzyli filigranowe i granulowane ozdoby. W ten sposób powstawała biżuteria z ażurowymi wzorami. W czasach rzymskich pojawiły się pierścionki. Do metali dołączano kamienie szlachetne. Dużą popularnością cieszyły się też broszki oraz spinki do upinania włosów. Wykonywano je z kości słoniowej. W średniowieczu złoto zyskało miano najszlachetniejszego metalu. W ]tym czasie ogromną wagę przywiązywano też do magii kamieni szlachetnych. Wierzono w ich nadnaturalną moc. Mężczyźni również nosili biżuterię. Stawiali na pierścienie, sygnety, bransolety i ozdobne guziki. W XVI i XVII wieku nastąpił rozwój złotnictwa. W tym okresie wprowadzono wzorniki, dzięki którym w całej Europie wytwarzano biżuterię o podobnej stylistyce. Pod koniec XVII wieku olbrzymią popularność i uznanie zyskał diament. Następnie w latach trzydziestych XIX wieku pojawiła się biżuteria pamiątkowa o znaczeniu sentymentalnym. Dużą popularnością cieszyły się medaliony oraz pierścienie z dedykacją.

Data wydania:

1909

Wydawca:

Verlag von Klinkhardt & Biermann

Miejsce wydania:

Leipzig

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.570

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)