Poemat astronomiczny francuskiego uczonego Antonia Mizaulda (1510-1578) poświęcony znakom zodiaku. Mizauld dedykował swoje dzieło kanclerzowi Francji François Olivierowi. Kanclerz jest także adresatem erudycyjnego wstępu nawiązującego do przykładów praworządności w czasach starożytnych (relacja Herodota), w którym autor zachwala przymioty charakteru swojego mecenasa, ale podkreśla także wartość studiowania medycyny i astronomii. W dociekaniach astrologicznych inspirowanych pracami Arystotelesa i Galena Mizauldowi udaje się połączyć obie te dziedziny, wskazując na powiązanie znaków zodiaku z ludzką kondycją. Właściwą część dzieła poprzedza krótka wierszowana przedmowa do czytelnika i spis treści ze streszczeniem. Sam traktat składa się z trzech ksiąg i ma formę epickiego poematu pisanego heksametrem z zachowaniem klasycznych zasad retoryki (zaznaczone części: propositio, invocatio i narratio). Mizuald opisuje w nich dwanaście znaków zodiaku - ich położenie na niebie względem innych obiektów astralnych, znaczenie nazw i właściwości oraz wpływ, jaki mogą wywierać na ludzki los. Dokument współoprawny z innymi drukami (klocek introligatorski), sygn. SD.XVI.1076 - SD.XVI.1078.
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:67468
Domena publiczna (public domain)
10 lip 2023
10 lip 2023
152
55
18
23
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/72886
Mizauld, Antonio
Mizauld, Antonio
Stöffler, Johann
Blebel, Thomas Schönborn, Bartholomäus
Rheticus, Georg Joachim