Tytuł:

Friedensvertrag zwischen Deutschland, Österreich-Ungarn, Bulgarien, und der Türkei einerseits und der Ukrainischen Volksrepublik andererseits

Słowa kluczowe:

historia ; historia prawa międzynarodowego ; I wojna światowa ; traktaty pokojowe - 20 w. ; umowy międzynarodowe - 20 w. ; traktaty międzynarodowe - 20 w. ; traktat w Brześciu - 9 luty 1918 roku ; traktat pokojowy w Brześciu - treść ; Ukraińska Republika Ludowa ; państwa centralne ; Cesarstwo Niemieckie ; Austro-Węgry ; Turcja ; Bułgaria

Opis:

Wydana w formie maszynopisu publikacja zawierająca tekst traktatu pokojowego (z załącznikami) podpisanego w Brześciu 9 lutego 1918 roku między Cesarstwem Niemieckim, Austro-Węgrami i ich sojusznikami - Cesarstwem Bułgarii i Imperium Osmańskim, a Ukraińską Republiką Ludową. Na podstawie traktatu Niemcy i Austro-Węgry odstępowały proklamowanej 22 stycznia 1918 r. Ukraińskiej Republice Ludowej Chełmszczyznę z miastem Chełmem i część Podlasia, a w tajnej klauzuli tego dokumentu Austri-Węgry zobowiązywały się do wyodrębnienia Galicji Wschodniej wraz ze Lwowem i Przemyślem jako osobnego (autonomicznego) kraju koronnego monarchii. Poza tym traktat zawierał obietnicę pomocy militarnej dla Ukraińskiej Republiki Ludowej w zamian za milion ton zboża, które Ukraińcy zobowiązywali się dostarczyć Niemcom i Austro-Węgrom do końca czerwca 1918 roku.Traktat ten oznaczał uznanie państwa ukraińskiego przez państwa centralne państwa. Wywołał on wzburzenie wśród polskiej opinii publicznej, gdyż odstępował on URL ziemie, do których (ze względów historycznych i etnicznych) pretensje rościli sobie Polacy, jednak delegacja Królestwa Polskiego do rokowań nie została dopuszczona. Określona w powyższym traktacie granica miała biec na północ od istniejącej granicy pomiędzy Austro-Węgrami a Ukrainą, zaczynając od Tarnogrodu, według linii: Biłgoraj, Szczebrzeszyn, Krasnystaw, Puchaczów, Radzyń, Międzyrzec, Sarnaki i Mielnik. Zgodnie z protokołem z 4 marca 1918 r., dotyczącym wykonania powyższych postanowień, granica mogła zostać wytyczona na wschód od powyższej linii, biorąc pod uwagę stosunki etniczne i życzenia ludności, przy udziale przedstawicieli Polski. Traktat ten nie został ratyfikowany przez Niemcy i Austro-Węgry, a tereny na wschód od linii wyznaczonej w traktacie z Ukrainą nie zostały faktycznie przekazane temu państwu. Powyższa cesja stanowiła przekroczenie uprawnień władz okupacyjnych określonych w konwencji haskiej IV. Nie został również dopełniony warunek ustalenia losu tego obszaru w porozumieniu z jego ludnością, co było wymagane postanowieniami art. 3 traktatu pokojowego pomiędzy państwami centralnymi a Rosją, zawartego 3 marca 1918 roku w Brześciu Litewskim. 27 marca 1918 roku odbył się zjazd duchowieństwa greckokatolickiego, na którym wyrażono radość z faktu powstania ukraińskiego państwa nad Dnieprem i z przyłączenia do niego – jak pisano – prastarych ukraińskich ziem Chełmszczyzny. Zamiar przekazania Ukraińskiej Republice Ludowej ziemi chełmskiej wobec masowych protestów polskich został w konsekwencji przez Państwa Centralne poniechany. Po gwałtownych protestach Polaków w Austro-Węgrzech klauzula o wyodrębnieniu Galicji Wschodniej również nigdy nie weszła w życie, a rząd austriacki zażądał i uzyskał od rządu URL zwrot dokumentu zawierającego powyższe zobowiązanie. Już 3 marca 1918 Naczelna Komenda Armii Austro-Węgierskiej wydała dyrektywę Generał-Gubernatorstwu w Lublinie stwierdzającą, że obszar Chełmszczyzny należy w dalszym ciągu uważać za część Królestwa Polskiego, albowiem los tych terenów nie został jeszcze przesądzony, co wskazywało na faktyczne zaniechanie przekazania Ukrainie tych terenów.

Data wydania:

XX w.

Wydawca:

[s.n.]

Miejsce wydania:

[s.l.]

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.119

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)