Obiekt

Ta publikacja jest chroniona prawem autorskim. Dostęp do jej cyfrowej wersji jest możliwy po zalogowaniu.
Ta publikacja jest chroniona prawem autorskim. Dostęp do jej cyfrowej wersji jest możliwy po zalogowaniu.

Tytuł: Sankt Georg Die Wehrkirche zu Rastenburg

Autor:

Witt, Ernst

Data wydania:

1933

Rodzaj dokumentu:

książka

Opis:

Sankt Georg Die Wehrkirche zu Rastenburg (Berlin, 1933) - opracowanie naukowe dotyczące historii architektury i budownictwa sakralnego, a dokładnie Bazyliki kolegiackiej św. Jerzego w Kętrzynie (niem. Rastenburg), miejscowości położnej na terenach historycznych Prus Dolnych, na obszarze dawnej Barcji, we wschodniej części Mazur. Materiał wydano jako XIV tom serii „Kunstwissenschaftliche Studien” publikowanej przez Deutscher Kunstverlag (DKV), zawierającej w sobie rozprawy i opracowania naukowe wnoszące znaczący wkład w szeroko pojętą historię sztuki. Spektrum tematyczne cyklu rozciągało się od rzeźby, architektury i fotografii po malarstwo i grafikę. Autorem opracowania jest Ernst Witt (1898-1971) - niemiecki architekt i wykładowca akademicki. Witt uczęszczał do gimnazjów w Elblągu i Gdańsku. W latach 1920-1924 studiował architekturę na Politechnice Gdańskiej. W 1924 zdał egzamin dyplomowy. W latach 1924 - 1925 był asystentem naukowym na Politechnice Gdańskiej, a od 1926 do 1932 dyrektorem technicznym Wohnungsfürsorgegesellschaft Königsberg (Towarzystwo Opieki Mieszkaniowej w Królewcu) . Od 1933 do 1945 był profesorem zwyczajnym Politechniki Gdańskiej, przez pewien czas był także jej dziekanem. W 1946 Witt został mianowany konsultantem budowlanym Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła Krajowego Hanoweru, a w 1953 roku szefem państwowego urzędu kościelnego ds. konserwacji budynków kościelnych (od 1958 r.: biura ds. konserwacji budynków i dzieł sztuki) w Hanowerze. Na tym stanowisku odegrał kluczową rolę w odbudowie kościoła po II wojnie światowej. W 1962 roku przeszedł na emeryturę, jednak w ramach pracy w niepełnym wymiarze godzin nadal podejmował się indywidualnych zadań badawczych i eksperckich. Od 1960 roku, przez okres dwóch lat był również wykładowcą Wyższej Szkoły Technicznej w Hanowerze. Niniejsze opracowanie Witta dotyczy kościoła św. Jerzego w Kętrzynie, budowanego na miejscu dawnej strażnicy od 1359 roku, rozbudowywanego do pierwszych lat XVI wieku. Wybór autora wydaje się nieprzypadkowy bowiem jak zaznacza w przedmowie szczególne położenie kościoła warownego w Rastenburgu skusiło już wielu historyków sztuki i architektów do zajęcia się nim, ale prace ta nie pozwoliły do końca na zaklasyfikowanie go pod kątem historii sztuki poprzez dokładne określenie historii budowli. Ze względu na brak zachowanych materiałów dokumentacyjnych główny „materiał dowodowy” stanowił dla Witta sam budynek, który ze względu na dużą liczbę a jednocześnie utrudnioną dostępność zaobserwowanych na nim elementów architektonicznych, musiał zostać precyzyjnie zinwentaryzowany. Wymagane zapisy oraz rysunki i rekonstrukcje (począwszy od XIV wieku) dotyczące budowli zostały wykonane w okresie od października 1931 r. do czerwca 1932 r. i stanowią uzupełnienie do niniejszego opracowania. Kościół św. Jerzego określany jest jako najlepiej zachowany kościół obronny na Mazurach i jako jeden z nielicznych zabytków w Polsce łączących funkcje sakralne z obronnymi. Początkowo był to obiekt halowy, jednonawowy, zlokalizowany w południowo-zachodnim narożu miasta. W koronie murów wybudowano ganki obronne i wieżę zwieńczoną blankowaniem. Na początku XV wieku wzniesiono drugą wieżę (dzwonniczą), a pod koniec stulecia obiekt przebudowano na trójnawową pseudobazylikę. Po pożarze w 1500 r. podczas odbudowy powstało istniejące i charakterystyczne odchylenie osi kościoła (prezbiterium nie leży dokładnie na osi nawy środkowej, ze środka nawy głównej są widoczne tylko dwa okna: prawe i środkowe, trzecie jest niewidoczne). W obrębie zachowanych murów obronnych, przylegających do kościoła św. Jerzego znajduje dobudowana już w średniowieczu dawna plebania (XIV/XV–XVI w.), a później pastorówka (XVI w. - 1817 r.), zamieniona w XIX w. na gimnazjum (lata 1817-1907), do 1945 roku funkcjonująca jako tzw. Wdowi Dom - czyli miejsce zamieszkania dla żon zmarłych księży.

Wydawca:

Deutsche Kunstverlag

Miejsce wydania:

Berlin

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:67335

Sygnatura:

IV.9Ktrzyn / 111-002263-00-0

Język:

ger

Prawa:

Publikacja dostępna wyłącznie na terenie Biblioteki Elbląskiej

Kolekcje, do których przypisany jest obiekt:

Data ostatniej modyfikacji:

8 mar 2023

Data dodania obiektu:

8 mar 2023

Liczba wyświetleń treści obiektu:

0

Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF

0

Liczba wyświetleń treści obiektu w formacie PDF czarno-biały

0

Wszystkie dostępne wersje tego obiektu:

https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/72749

Wyświetl opis w formacie RDF:

RDF

Wyświetl opis w formacie OAI-PMH:

OAI-PMH

×

Cytowanie

Styl cytowania:

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji