Tytuł:

Adelbert von Chamisso’s Werke […] Sechster Band

Podtytuł:

Leben und Briefe von Adelbert von Chamisso [ … ] Zweiter Theil

Autor:

Chamisso, Ludolf Karl Adelbert von ; Hitzig, Julius Eduard

Słowa kluczowe:

literatura niemiecka ; historia literatury niemieckiej ; Chamisso, Ludolf Karl Adelbert von – monografia życia i twórczości ; Chamisso, Ludolf Karl Adelbert von – spuścizna literacka ; Chamisso, Ludolf Karl Adelbert von - biografia ; Chamisso, Ludolf Karl Adelbert von - korespondencja ; niemieccy poeci - 18/19 w. ; niemieccy podróżnicy - 18/19 w. ; niemieccy przyrodnicy - 18/19 w. ; Chamisso, Ludolf Karl Adelbert von (1781-1838) ; Hitzig, Julius Eduard (1780-1849)

Opis:

Adelbert von Chamisso’s Werke (Berlin, 1856) - szósty tom monografii życia i twórczości literackiej niemieckiego przyrodnika, podróżnika i poety Ludolfa Karla Adelberta von Chamisso (1781-1838). Pierwsze cztery tom publikacji zawierają monografię twórczości, natomiast tomy V i VI zawierają biografię autora, która powstała w kontekście publikacji spuścizny literackiej Chamisso, jako końcowe tomy wydań dzieł tego niemieckiego poety. Autorem biografii jest niemiecki prawnik, wydawca i pisarz Julius Eduard Hitzig, właściwie Isaac Elias Itzig (1780 - 1849), długoletni przyjaciel Adelberta von Chamisso. Biografia, którą można nazwać również historią przyjaźni został uzupełniona zbiorem bogatej korespondencji osobistej Chamisso. Ukazała się po raz pierwszy pod tytułem „Leben und Briefe von Adelbert von Chamisso” w 1839 roku.Adelbert urodził się w 1781 r. na zamku Boncourt w Châlons-en-Champagne we Francji. Wybuch rewolucji francuskiej spowodował, że w 1790 r. rodzice musieli opuścić swoje dobra i w 1792 r. Francję. Przed wojskami rewolucyjnymi uciekali do Belgii i Holandii, potem do Niemiec, gdzie przez Düsseldorf, Würzburg i Bayreuth dotarli ostatecznie do Berlina. Tam von Chamisso uczęszczał do założonego przez hugenotów gimnazjum francuskiego (Collège Français de Berlin) i w 1796 r. został paziem królowej Fryderyki Doroty Pruskiej (1770–1836). W 1798 r. został chorążym w pruskiej armii, a w 1801 r. awansował na porucznika. W tym samym roku rodzice von Chamisso powrócili do Francji, a on sam pozostał na emigracji. Chamisso bardzo cierpiał w pruskiej służbie wojskowej co wynikało z wyobcowania, które towarzyszy często emigrantom. Monotonię życia żołnierskiego wypełniał studiowaniem filozofii i literatury niemieckiej. Jego pierwsze próby poetyckie odzwierciedlały przeżycia osobiste i spekulacje filozoficzne. Pozostawał pod wpływem „Krytyki czystego rozumu” Immanuela Kanta. W bajce „Adelberts Fabel” podjął temat wolnej woli. W ocalałym fragmencie księgi ludowej „Fortunati Glückssäckel und Wunschhütlein” połączył elementy tragiczne z komicznymi. Stylistycznie wzorował się na dziele Ludwiga Tiecka (1773–1853) „Kaiser Octavianus”. W latach 1810-13 przebywał we Francji, Szwajcarii i ponownie w Berlinie. Dzięki niemieckiej pisarce Wilhelmine von Chézy (1783-2856) został wprowadzony do kręgu intelektualistów skupionego wokół Madame de Staël (1766–1817), która w 1810 r. zaprosiła go na zamki Chaumont und Fossé, gdzie von Chamisso zaczął interesować się botaniką. Von Chamisso podjął studia przyrodnicze w Berlinie, które musiał przerwać w 1813 roku z uwagi na wojnę antyfrancuską. Wówczas powstało jego najsłynniejsze dzieło poetyckie - „Przedziwna historia Piotra Schlemihla” (niem. Peter Schlemihls wundersame Geschichte). Po wojnie powrócił do studiów botanicznych, które ponownie przerwał, by wziąć udział w wyprawie badawczej dookoła świata pod dowództwem Otto Kotzebue (1788-1846). W 1819 roku objął stanowisko dyrektora herbarium i ogrodu botanicznego w Schönebergu. Za namową pruskiego ministerstwa troszczył się o zakładanie szkolnych zielników i napisał podręcznik do edukacji botanicznej. Chociaż język francuski był jego językiem ojczystym, to wybitne dzieła napisał po niemiecku. Jego poezja weszła do domów mieszczańskich i podręczników szkolnych. W sagach, baśniach i balladach ukazywał społeczno-polityczną rzeczywistość. W 1819 został wybrany członkiem Akademii Leopoldina, a w 1835 członkiem Berlińskiej Akademii Nauk. W 1838 zmarł na raka płuc w Berlinie.

Data wydania:

1856

Wydawca:

Weidmannische Buchhandlung

Miejsce wydania:

Berlin

Rodzaj dokumentu:

książka

Sygnatura:

KD.2413.6

Język:

ger ; fre ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)