Tytuł:

Oeuvres de J.B. Poqueiln de Moliere. Tome huitieme […]

Autor:

Molière

Słowa kluczowe:

stary druk -18 w. ; Molière - antologia dzieł ; Molière - spuścizna literacka ; Molière - twórczość ; literatura francuska - 17 w. ; klasyka literatury francuskiej ; Molière - Les Femmes savantes ; Molière - La Comtesse d'Escarbagnas ; Molière - Le Malade imaginaire (Chory z urojenia) ; Molière - La Gloire du Val de Grâce ; Molière; właśc. Poquelin, Jean Baptiste (1622-1673)

Opis:

Oeuvres de J.B. Poqueiln de Moliere (Paryż, 1799) - ósmy tom antologii dzieł francuskiego komediopisarza epoki baroku, aktora i poety, uznawanego na jednego z największych twórców literatury francuskiej i europejskiej Moliera (fre.Molière), a właściwie Jeana Baptistea Poquelina (1622-1673). Jean-Baptiste przyszedł na świat w zamożnym domu, kształcił się w założonym przez jezuitów w 1563 roku Collège de Clermont. Trzynaście lat pracy w wędrownym teatrze pozwoliło mu na osiągnięcie mistrzostwa w konstruowaniu i wystawianiu komedii. Pisząc, łączył walory Commedia dell’arte z tradycjami komedii francuskiej. Po kilkunastu latach tułaczki po prowincji trupa prowadzona przez Moliera osiadła w roku 1658 w Paryżu i zyskała poparcie Ludwika XIV, który swą możną protekcją osłaniał komedianta, zuchwale atakującego błędy i wypaczenia ówczesnego życia. Molier rozwinął tradycyjny rodzaj widowiska komicznego, opartego na niewybrednym humorze sytuacyjnym, i nadał mu godność komedii charakterów, mieszcząc w niej prawdę i wyrazistość studiów psychologicznych świętoszka, libertyna, skąpca, mizantropa, snoba, zazdrośnika, kokietki, hipochondryka, nieszczęśliwie zakochanego etc. Był wielkim realistą, modelował swoich bohaterów na wzór żywych ludzi i ukazywał ich na barwnym tle rzeczywistych stosunków, ale zarazem tak potęgował i uogólniał dominujące cechy charakterów, że stawały się one ponadczasowym, ogólnoludzkim obrazem przywar i słabości człowieczych. Sztuka Moliera była aktem walki przeciw głupocie, zacofaniu, obłudzie i podłości, hipokryzji i zakłamaniu, dawała satyryczny obraz francuskiej obyczajowości XVII wieku i stanowiła zawsze świetny i kipiący żartem argument na rzecz postępu. Śmierć miał aktorską - umarł, tak jak żył, na scenie podczas wystawiania sztuki „Chory z urojenia”. Tom ósmy antologii rozpoczyna jedna z najpopularniejszych i ostatnia z wielkich sztuk wierszowanych Moliera „Les Femmes savantes” - komedia w pięciu aktach, będąca satyrą na akademickie pretensje i kobiecą edukację, wystawiona po raz pierwszy w Théâtre du Palais-Royal w 1672 roku. Drugi w kolejności utwór to obok „Mieszczanina szlachcicem” najczęściej wystawiana komedia-balet „La Comtesse d'Escarbagnas”, uważana za żeński odpowiednik „Monsieur de Pourceaugnac”, wystawiona po raz pierwszy w Saint-Germain-en-Laye w 1671 roku. Trzeci utwór, to wspomniana wyżej sztuka „Le Malade imaginaire” („Chory z urojenia”) – ostatni utwór dramatyczny Moliera, po raz pierwszy wystawiony w 1673 roku. W trakcie czwartego przedstawienia komedii Molier przeżył zapaść, gdy odgrywał scenę śmierci Chorego, a wkrótce po tym zmarł. Komedia opowiada historię hipochondrycznego Argana, który nieustannie wmawia sobie kolejne choroby, mimo, że cieszy się dobrym zdrowiem. Jednocześnie dąży do tego, by jego córka Angelika poślubiła lekarza, pomimo faktu, że ta już od dawna kocha Cleante'a. Brat Argana, z pomocą pokojówki Toinette postanawia „uleczyć” go z jego obsesji. Przekonują go, by sfingował własną śmierć, dzięki czemu miałby się przekonać, kto rzeczywiście go kocha i jest mu wierny. Okazuje się, że drugą żonę Argana obchodzą wyłącznie pieniądze, podczas gdy jego córka naprawdę go kocha. Po „powrocie do żywych” Argan pozwala Angelice poślubić kogo zechce. Tom wieńczy długi, liczący 366 wersów poemat „La Gloire du Val de Grâce” z 1669 roku.

Data wydania:

1799

Wydawca:

de Pierre Didot l'aîné, et de Firmin Didot

Miejsce wydania:

Paris

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

92969/8

Język:

fre

Prawa:

Domena publiczna (public domain)