Tytuł:

Das Ganze der Landwirthschaft. Zweyter Theil von Johann Friedrich Mayer […]

Autor:

Mayer, Johann Friedrich

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; rolnictwo - 18 w. ; agronomia - 18 w. ; historia rolnictwa ; innowacje w rolnictwie - 18 w. ; gospodarowanie na obszarach wiejskich - 18 w. ; Mayer, Johann Friedrich (1719-1798)

Opis:

Das Ganze der Landwirthschaft (Norymberga, 1788) – ostatni, drugi tom publikacji obszernie opisującej zagadnienie szeroko pojętego rolnictwa, jego unowocześniania, warunki rozwoju oraz efektywnego gospodarowania, której autorem jest niemiecki pastor, agronom i reformator rolnictwa Johann Friedrich Mayer (1719-1798). Na kartach niniejszej publikacji autor prezentuje przede wszystkim własne idee, koncepcje, doświadczenia i wnioski, wskazówki i zalecenia dotyczące efektywnego i postępowego gospodarowania na obszarach wiejskich, tak by sprostać wzrastającej w XVIII wieku presji na rolnictwo, która wynikała m.in. z potrzeb wyżywienia stale rosnącej populacji. Od początku, edukacja Mayera konsekwentnie prowadziła go do zawodu wiejskiego duszpasterza. Uczęszczał do szkoły łacińskiej w Weikersheim, gimnazjum w Öhringen, w latach 1737-1740 studiował teologię w Jenie, zanim w 1741 roku objął swoje pierwsze pastorstwo w Riedbach koło Crailsheim. W 1745 roku przeniósł się do Kupferzell, gdzie pozostał pastorem aż do śmierci w 1798 roku, czyli w sumie 53 lata. Uwagę przykuwały nie tylko jego kazania, ale przede wszystkim eksperymenty rolnicze przeprowadzane w ogrodzie małej posiadłości parafialnej i obserwacje prac rolniczych na pobliskich farmach. Mayer uważany jest za najbardziej wpływowego reformatora rolnictwa końca XVIII wieku, przede wszystkim dzięki swoim licznym pismom, w których promował trwałe reformy rolne, takie jak stosowanie nawozów, nowe uprawy, nowe sposoby płodozmianu, które zerwały z tradycyjnym średniowiecznym systemem trójpolowym, zaawansowane urządzenia rolnicze, zaawansowane metody zarządzania etc. Pastor Mayer dokonał przełomu w uprawie ugorów, koniczyny i ziemniaków, stosując zaawansowane technicznie narzędzia i pomysłowe procedury kwalifikowanego tuczu wołów i świń. Przede wszystkim jednak był zwolennikiem stosowania rozdrobnionego kamienia gipsowego jako nawozu, co przyniosło mu miano pioniera nawożenia mineralnego. Johann Nepomuk von Schwerz, dyrektor założyciel najstarszej niemieckiej uczelni rolniczej w Hohenheim, nadał mu później honorowy tytuł „Gipsapostel von Kupferzell” (Apostoł gipsu z Kupferzell), w uznaniu jego zaangażowania w nowe metody gospodarowania ziemią. Zaprojektował również modelowy budynek gospodarczy oparty na względach utylitarnych, w którym ciepło ze stodoły na parterze ogrzewało pomieszczenia mieszkalne znajdujące się powyżej. Propagował zaopatrzenie w wodę w gospodarstwie, aby uniknąć kosztownych przewozów wody, ale odradzał gospodarstwom posiadanie własnych pieców ze względu na ryzyko pożaru. Były to prawdziwe zalecenia i praktyczne rady, a nie oderwane od rzeczywistości nauki, które pastor przekazywał rolnikom i które rozpowszechniał w licznych książkach i pismach. Podstawową ideą jego reformy rolnej było to, że rolnik powinien zrozumieć osobliwości natury i wykorzystać tę wiedzę dla własnego dobra i dobra wszystkich. Częściowo poprzez dostosowanie do warunków naturalnych, częściowo poprzez celową interwencję - jak w przypadku nawożenia - należy je uczynić użytecznymi dla człowieka.

Data wydania:

1788

Wydawca:

bei Johann Eberhard Zeh

Miejsce wydania:

Nürnberg

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

92681/2

Język:

ger ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)