:

Maximen, Charakterzüge und Anekdoten

:

Chamfort, Sébastien-Roch Nicolas

:

stary druk - 18 w. ; Chamfort, Sébastien-Roch Nicolas - zbiór aforyzmów - przekład niemieckojęzyczny - 18 w. ; Chamfort, Sébastien-Roch Nicolas - dorobek literacki ; świat francuskiej arystokracji - aforyzmy - 18 w. ; francuscy prozaicy - 18 w. ; francuscy aforyści - 18 w. ; Chamfort, Sébastien-Roch Nicolas (1741-1794)

:

Maximen, Charakterzüge und Anekdoten (Lipsk, 1797) - pierwszy i drugi tomik niemieckojęzycznego przekładu zbioru aforyzmów (maksym, złotych myśli, sentencji, dowcipów), których autorem jest francuski literat, aforysta, wolnomularz, członek Akademii Francuskiej Sébastien-Roch Nicolas Chamfort (1741-1794). Ten francuski pisarz, uważany przez współczesnych za następcę Woltera, uczył się w Paryżu, zarabiając na swoje utrzymanie udzielaniem korepetycji i pisaniem pamfletów do gazet. Sławę zdobył wydając w 1764 komedię „La Jeune Indienne”. Pisywał również eseje i ody. W 1769 Akademia Francuska nagrodziła go za „Elegią dla Moliera” (Éloge de Molière). Od tego czasu żył utrzymywany przez bogatych mecenasów. W 1770 roku wydał kolejną komedię „Le Marchand de Smyrne”. Kolejnym ważnym dziełem była „Éloge de La Fontanie”, nagrodzona w 1774 przez Akademię Marsylską. Rok później, w 1775 jego Mustapha et Zéangir wystawiono w Fontainebleau, w obecności Ludwika XVI i Marii Antoniny. Otrzymał królewskie uposażenie i wybrano go sekretarzem kuzyna Ludwika XVI księcia Ludwika Burbona. W 1781 wybrany został na członka Akademii Francuskiej. Zaraz potem został sekretarzem siostry króla Elżbiety Burbon.Olbrzymi wpływ na życie de Chamforta wywarł wybuch Wielkiej Rewolucji Francuskiej w 1789. Poeta był jednym z pierwszych, którzy weszli do zdobytej w Paryżu Bastylii. Stał się ulicznym oratorem, spod jego ręki wyszedł m.in. Adresse au peuple français (Odezwa do narodu francuskiego) Talleyranda. Kres jego politycznej kariery nastąpił w dobie Marata i Robespierre’a. Był więziony i próbował popełnić samobójstwo. Zmarł w Paryżu 13 kwietnia 1794. Chamfort pisał komedie, teksty polityczne, poezje, listy i pisma krytyczne. Niniejsze „ Maksymy, charaktery i anegdoty” ,wydane pośmiertnie, uważane są za jedne z lepszych zbiorów aforyzmów doby nowożytnej. Tłem i materią dla tekstów, opisów, złotych myśli, dowcipnych powiedzeń i błyskotliwych anegdot dla tego francuskiego klasyka krótkiej wypowiedzi literackiej stał się świat francuskiej XVIII - wiecznej arystokracji, zdradzanych i zdradzających kochanków, intrygujących koterii, rozbawionych dworzan etc. Świat przedstawiony przez Chamforta to świat niedostępnej dla biedaków warstwy arystokracji, która zaciągała długi i ciągle knuła intrygi. Krótkie zapiski są swego rodzaju obrazem życia codziennego, opisem postaw, wad i cnót przedstawicieli górnych warstw społeczeństwa francuskiego sprzed wielkiej rewolucji. W krótkich miniaturach odnaleźć można poprzez zastosowanie osobliwego dowcipu, główne cechy przedstawianej postaci czy też sedno zdarzenia. Każda powiastka zakończona jest zaskakującym sformułowaniem podkreślającym sens wypowiedzi, której rozszyfrowanie należy do czytelnika. Chamfort w sarkastyczny sposób wyśmiewa się z ludzi, piętnuję ich wady i potępia naganne zachowanie. Znaleźć w nich można osobliwe powiedzonka ludzi znanych i mniej znanych. Pierwszy tomik uzupełnia obszerna informacja biograficzna o życiu i twórczości Chamforta.

:

1797

:

bey Gottfried Martini

Place_of_issue:

Leipzig

:

stary druk

:

92533

:

ger ; fre

Prawa:

Domena publiczna (public domain)