:

M. Tullii Ciceronis Opera ad optimas editiones collata […] volumen sextum

:

Cyceron

:

stary druk - 18 w. ; antologia dzieł Cycerona ; Cyceron - mowy ; Cyceron - filipiki ; myśl retoryczna Cycerona ; retoryka ; klasyka łacińska ; klasycy łacińscy ; Cyceron (106 p.n.e. - 43 p.n.e).

:

M. Tullii Ciceronis Opera… publikacja, wydana w 1781 roku, w ramach słynnej kilkudziesięciotomowej seri wydań greckich i łacińskich autorów klasyczynych Bipont Editions, nazwanej tak od Bipontium, współczesnej łacińskiej nazwy Zweibrücken. Niniejszy tom zawiera szóstą część antologii dzieł wybitnego rzymskiego mówcy, filozofa i polityka Marka Tulliusza Cycerona, łac. Marcus Tullius Cicero (106 p.n.e. - 43 p.n.e). W młodości zdobył gruntowne wykształcenie retoryczne i filozoficzne w Rzymie i w Grecji oraz sprawował kolejne urzędy, których uwieńczeniem był konsulat w 63 roku. Podczas sprawowania tego urzędu Cyceron zdobył sławę jako pater patriae (ojciec ojczyzny) - po uratowaniu państwa od zamachu stanu. Już w starożytności sposób, w jakim posługiwał się językiem łacińskim, był uznawany za ideał, do którego powinni dążyć mówcy i pisarze. W średniowieczu na podstawie jego dzieł nauczano retoryki, a autorytet Cycerona w tej dziedzinie był uważany za niepodważalny. Dla humanistów stał się pisarzem wzorcowym, którego styl należało naśladować. Jego mowy, listy oraz teksty na temat retoryki i filozofii, uważane są za normę językową prozy łacińskiej. Cyceroński model używania języka przez wieki wpływał na rozwój kultur, które czerpały wzorce z klasycznej łaciny. Cyceron rozwinął prozę rzymską, a dziedzictwo filozofii greckiej przekazał następnym wiekom po łacinie. Jego dzieła były inspiracją dla twórczości europejskiej przez lata, po dziś dzień są żywe, a postać Cycerona nie jest obca współczesnej kulturze masowej, pojawiając się m.in. w powieściach i filmach. Niniejsza część, zawiera wybrane mowy Cycerona pochodzące z trzeciego okresu działalności oratorskiej, obejmującego lata 59-52 (od powrotu z wygnania do objęcia namiestnictwa Cylicji) oraz czwartego okresu, obejmującego lata 46-43 (przemówienia wygłoszone w czasie dyktatury Cezara oraz walki z Antoniuszem). Mowy, w życiorysie mówcy, stanowią najbardziej twórczą dziedzinę aktywności publicznej. Dzięki zdolnościom retorycznym zrobił karierę polityczną, zyskał miano obrońcy chylącej się ku upadkowi republiki w Rzymie oraz sprawnego i prawego adwokata. Mowy przyniosły mu ponadczasową sławę wielkiego męża stanu, mędrca i obywatela. Tom mieści w sobie m.in. filipiki (łac. In Marcum Antonium orationes Philippicae) - cykl 14 mów wygłoszonych w 44 i 43 p.n.e. przez Cycerona, w senacie i przed ludem przeciw dążącemu (wzorem Cezara) do dyktatury Markowi Antoniuszowi. Namiętne i pełne obelg, to znów patetyczne i nastrojowe, wzywały do ratowania ginącej republiki, ustroju, który Cyceronowi wydawał się jedynym ustrojem, w jakim warto było żyć. Swoje wystąpienia autor przypłacił życiem. Odciętą prawą rękę i głowę Cycerona siepacze dostarczyli Antoniuszowi. Nazwę filipiki zapożyczył Cyceron od mów wygłoszonych przez Demostenesa przeciwko Filipowi II. W publikacji znajdują się również mowy: w obronie Korneliusza Balbusa (łac. Pro Balbo), przeciwko Lucjuszowi Kalpurniuszowi Pizonowi (łac. In Pisonem); w sprawie Marka Marcelliusza (łac. Pro Marcello); w obronie Rabiriusza Postumusa (łac. Pro Rabirio Postumo); wygłoszona przed Juliuszem Cezarem w 46 p.n.e. mowa w obronie Kwintusa Ligariusza (łac. Pro Ligario) oraz w 45 p.n.e. w obronie króla Galacji Dejotara (łac.Pro rege Deiotaro) etc.

:

1781

:

ex Typographia Societatis

Place_of_issue:

Biponti (Zweibrücken)

:

stary druk

:

92468/6

:

lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)