Tytuł:

La sublime scuola italiana ovvero le piu eccellenti opere di Petrarca, Ariosto, Dante, T. Tasso, Pulci, Tassoni, Sannazzaro, Chiabrera, Burchiello, Macchiavelli, Boccaccio, Casa, Varchi […] Edizione di Giuseppe de Valenti. Poeti Volume VI

Autor:

Dante Alighieri ; Valenti, Giuseppe de - wyd.

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; literatura włoska – Boska komedia ; literatura włoska – Boska komedia - księga druga - Czyściec ; literatura włoska – Boska komedia - księga trzecia - Raj ; literatura włoska - Divina commedia ; antologia klasyki włoskiej ; klasyka włoska ; klasycy włoscy ; Dante Alighieri (1265-1321)

Opis:

Wydana w 1789 roku, w Stralsundzie i Berlinie, szósta część antologii klasyki włoskiej, zawierająca wybór głównych dzieł czołowych przedstawcieli literatury włoskiej. Niniejszy tom zawiera drugą i trzecią księgę Boskiej Komedii (Divina commedia) - utworu uważanego za arcydzieło literatury światowej, szczytowe osiągnięcie literatury średniowiecznej oraz najwybitniejsze dzieło włoskiego poety, filozofa i polityka Dantego Alighieri (1265-1321). Poemat, nad którym autor pracował aż do śmierci w 1321, jest tryptykiem ukazującym wędrówkę Dantego przez Piekło (księga pierwsza), Czyściec (księga druga) i Raj (księga trzecia). Jako pierwszy oprowadza autora‑bohatera rzymski poeta Wergiliusz, następnie jego rolę przejmuje symbolizująca ideał życia aktywnego – Matylda, która następnie przekazuje opiekę nad Dantem, jego dawnej wielkiej miłości, pięknej Beatrycze, która staje się jego przewodniczką po raju. Na końcu Dante staje twarzą w twarz z samym Bogiem i ma możność kontemplowania tajemnicy Trójcy Świętej. Dzieło pierwotnie nosiło tytuł Komedia, którym w średniowieczu określano utwory o szczęśliwym zakończeniu. Dopiero Giovanni Boccaccio dodał do tytułu epitet Boska. Księga druga Czyściec (Del purgatorio) stanowi centralną część całości. Jest pomostem między światem potępionych a niebem. O ile w piekle Dante porusza się w dół, zstępując do coraz niższych kręgów i oglądając coraz większych grzeszników, o tyle w czyśćcu postępuje w górę, w stronę raju. Od tego momentu zaczyna się wędrówka do Boga. Podobnie jak piekło, czyściec zostaje dość dokładnie opisany. Mimo wielu analogii do piekła, mimo cierpień o charakterze fizycznym, jakie znoszą znajdujące się w czyśćcu dusze, panuje tu optymistyczny nastrój. Dusze zesłane do piekła już u bramy miały porzucić wszelką nadzieję, w czyśćcu nadzieja przepełnia wszystkich, bowiem zgodnie z Bożą wolą każde cierpienie będzie miało swój koniec. Wszyscy zmierzają więc do Raju. Ostatnia, trzecia część wielkiego dzieła - Raj (Del paradiso) stanowi zwieńczenie wędrówki Dantego. Tu spotyka on swoją ukochana Beatrycze. Pod jej przewodnictwem może w końcu ujrzeć krainę szczęścia, gdzie przebywają zbawione dusze, obcują z Bogiem i doznają szczęścia. To, co wyraźnie odróżnia wizję nieba w Boskiej komedii od piekła i czyśćca, to podkreślana dobitnie jego niematerialność. Rzeczywistość raju okazuje się mieszaniną barw, obrazów, zapachów i uczuć. Poeta ogląda wspaniałości, których nie sposób ująć w słowa. Wśród zbawionych dostrzega m.in. św. Tomasza z Akwinu, św. Bonawenturę oraz inne postacie znane z Biblii. Przewodnictwo Beatrycze ma swoje granice. Nie może ona poprowadzić poety do samego końca. Dlatego na ostatnim etapie drogi towarzyszy mu św. Bernard z Clairvaux. To właśnie dzięki jego wstawiennictwu u Maryi Dante ma możliwość w krótkim olśnieniu ujrzeć Boga.

Data wydania:

1789

Wydawca:

edizione di Giuseppe de Valenti; presso Amadeo Augusto Lange

Miejsce wydania:

Berlino ; Stralsunda

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

92626/6

Język:

ita

Prawa:

Domena publiczna (public domain)