Nie masz uprawnień do wyświetlenia tego obiektu. Aby poprosić o dostęp do niego, wypełnij poniższe pola.
PDF
PDF czarno-biały
Dante Alighieri ; Valenti, Giuseppe de - wyd.
1789
stary druk
Wydana w 1789 roku, w Stralsundzie i Berlinie, szósta część antologii klasyki włoskiej, zawierająca wybór głównych dzieł czołowych przedstawcieli literatury włoskiej. Niniejszy tom zawiera drugą i trzecią księgę Boskiej Komedii (Divina commedia) - utworu uważanego za arcydzieło literatury światowej, szczytowe osiągnięcie literatury średniowiecznej oraz najwybitniejsze dzieło włoskiego poety, filozofa i polityka Dantego Alighieri (1265-1321). Poemat, nad którym autor pracował aż do śmierci w 1321, jest tryptykiem ukazującym wędrówkę Dantego przez Piekło (księga pierwsza), Czyściec (księga druga) i Raj (księga trzecia). Jako pierwszy oprowadza autora‑bohatera rzymski poeta Wergiliusz, następnie jego rolę przejmuje symbolizująca ideał życia aktywnego – Matylda, która następnie przekazuje opiekę nad Dantem, jego dawnej wielkiej miłości, pięknej Beatrycze, która staje się jego przewodniczką po raju. Na końcu Dante staje twarzą w twarz z samym Bogiem i ma możność kontemplowania tajemnicy Trójcy Świętej. Dzieło pierwotnie nosiło tytuł Komedia, którym w średniowieczu określano utwory o szczęśliwym zakończeniu. Dopiero Giovanni Boccaccio dodał do tytułu epitet Boska. Księga druga Czyściec (Del purgatorio) stanowi centralną część całości. Jest pomostem między światem potępionych a niebem. O ile w piekle Dante porusza się w dół, zstępując do coraz niższych kręgów i oglądając coraz większych grzeszników, o tyle w czyśćcu postępuje w górę, w stronę raju. Od tego momentu zaczyna się wędrówka do Boga. Podobnie jak piekło, czyściec zostaje dość dokładnie opisany. Mimo wielu analogii do piekła, mimo cierpień o charakterze fizycznym, jakie znoszą znajdujące się w czyśćcu dusze, panuje tu optymistyczny nastrój. Dusze zesłane do piekła już u bramy miały porzucić wszelką nadzieję, w czyśćcu nadzieja przepełnia wszystkich, bowiem zgodnie z Bożą wolą każde cierpienie będzie miało swój koniec. Wszyscy zmierzają więc do Raju. Ostatnia, trzecia część wielkiego dzieła - Raj (Del paradiso) stanowi zwieńczenie wędrówki Dantego. Tu spotyka on swoją ukochana Beatrycze. Pod jej przewodnictwem może w końcu ujrzeć krainę szczęścia, gdzie przebywają zbawione dusze, obcują z Bogiem i doznają szczęścia. To, co wyraźnie odróżnia wizję nieba w Boskiej komedii od piekła i czyśćca, to podkreślana dobitnie jego niematerialność. Rzeczywistość raju okazuje się mieszaniną barw, obrazów, zapachów i uczuć. Poeta ogląda wspaniałości, których nie sposób ująć w słowa. Wśród zbawionych dostrzega m.in. św. Tomasza z Akwinu, św. Bonawenturę oraz inne postacie znane z Biblii. Przewodnictwo Beatrycze ma swoje granice. Nie może ona poprowadzić poety do samego końca. Dlatego na ostatnim etapie drogi towarzyszy mu św. Bernard z Clairvaux. To właśnie dzięki jego wstawiennictwu u Maryi Dante ma możliwość w krótkim olśnieniu ujrzeć Boga.
edizione di Giuseppe de Valenti; presso Amadeo Augusto Lange
Berlino ; Stralsunda
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:66251
92626/6
ita
Domena publiczna (public domain)
12 paź 2021
54
41
13
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/71953
RDF
OAI-PMH
Ariosto, Ludovico Giovanni Dante Alighieri Valenti, Giuseppe de - wyd.
Petrarca, Francesko Valenti, Giuseppe de - wyd.
Ariosto, Ludovico Giovanni Valenti, Giuseppe de - wyd.
Boccaccio, Giovanni Valenti, Giuseppe de - wyd.
Machiavelli, Niccolò di Bernardo dei Valenti, Giuseppe de - wyd.
Styl cytowania: Chicago ISO690 Chicago
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji Rozumiem