Tytuł:

System der Platonischen Philosophie […] Zweiter Band

Autor:

Tennemann, Wilhelm Gottlieb

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; filozofia ; historia filozofii ; doksografia ; system filozofii platońskiej ; filozofia teoretyczna ; filozofia praktyczna ; teoria wyobraźni ; teoria myśli ; teoria poznania ; metafizyka ; monografia Platona ; filozofia starożytnej Grecji ; filozofowie starożytnej Grecji ; filozofowie niemieccy - 18/19 w. ; Platon (ok.427 p.n.e.-347 p.n.e.) ; Tennemann, Wilhelm Gottlieb (1761-1819)

Opis:

System der Platonischen Philosophie; pol. System filozofii platońskiej (Lipsk; 1794) – druga część, wydanej w czterech tomach na przestrzeni 1792-1795, publikacji autorstwa niemieckiego filozofa i historyka filozofii Wilhelma Gottlieba Tennemanna (1761-1819), która poddaje interpretacji filozofię jednego z najsłynniejszych filozofów starożytnych Grecji, ucznia Sokratesa i nauczyciela Arystotelesa, założyciela Akademii Platońskiej - Platona (ok.427 p.n.e.-347 p.n.e.).Ten, najgłębszy spośród myślicieli starożytnej Grecji był nie tylko protoplastą wszelkich odmian idealizmu metafizycznego w całej następującej po nim tradycji filozoficznej, lecz również autorem licznych artystyczno-naukowych arcydzieł, na kartach których wyłożył szereg najistotniejszych koncepcji filozoficznych oraz wyobrażeń religijno-etycznych fundujących podstawy tradycji kulturowej świata zachodniego. Autor Systemu filozofii platońskiej urodził się i kształcił w Erfurcie. Od 1778 do 1779 r. uczęszczał do gimnazjum. Następnie podjął studia na Uniwersytecie w Erfurcie. W 1781 r. przeniósł się na Uniwersytet w Jenie, gdzie uczęszczał na kursy prowadzone przez Johanna Augusta Heinricha Ulricha i Carla Leonharda Reinholda. Szczególnie interesowała go filozofia starożytna i młoda jeszcze wówczas filozofia Kanta. W 1788 roku został wykładowcą historii filozofii na Uniwersytecie w Jenie. W 1798 roku Uniwersytet w Jenie mianował go profesorem nadzwyczajnym filozofii. W 1804 roku przyjął profesurę na uniwersytecie w Marburgu. Od 1808 roku był członkiem korespondencyjnym Bawarskiej Akademii Nauk. Za jego główne dzieło uważa się nie do końca ukończoną, wielotomową Geschichte der Philosophie (1798-1819), której fragment był dostępny w formie Grundriss der Geschichte der Philosophie für den akademischen Unterricht z 1812 r. Jest zaliczany do szerokiego grona filozofów niemieckich, którzy przyjęli teorię kantowską jako objawienie. W niniejszym dziele, właśnie z perspektywy kantowskiej, przedstawia Tennemann filozofię Platona jako system doktryn. Autor wyróżnia u Platona filozofię teoretyczną, która jest przedmiotem rozważań w trzech pierwszych częściach publikacji oraz praktyczną, którą opisuje w czwartym tomie. W niniejszej części w odrębnych rozdziałach koncentruje się na teorii wyobraźni, myśli i poznania oraz metafizyki, w której centrum sytuuje się idea dobra, najwyższa zasada, której pochodną są wszystkie pozostałe idee. Tennemann, stoi na stanowisku, że filozofia Platona jest jednym z najważniejszych osiągnięć myśli greckiej, a jej wielkość nie dotyczy tylko specyficznej interpretacji rzeczywistości, w której świat idei jest bardziej rzeczywisty od świata zmysłowego, ale także jego koncepcji wychowania człowieka. Uważa, że Platon określił pierwsze zarysy dla torii wychowania. Dzieło Tennemanna określane jest mianem pierwszej, ówczesnej monografii Platona, w której uważa Platona za racjonalistę i jest przekonany, że logiczny, filozoficzny system ukryty jest w jego dialogach.

Data wydania:

1794

Wydawca:

bei Johann Ambrosius Barth

Miejsce wydania:

Leipzig

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

92434/2

Język:

ger ; grc ; lat ; ita

Prawa:

Domena publiczna (public domain)