Tytuł:

Jmm. Joh. Gerh. Schellers Anleitung die alten lateinischen Schriftsteller philologisch und kritisch zu erklären und den Cicero gehörig nachzuahmen nebst einem Anhange von einer ähnlichen Lehrart in der griechischen und hebräischen Sprache

Autor:

Scheller, Immanuel Johann Gerhard

Słowa kluczowe:

stary druk -18 w. ; filologia klasyczna ; filologia łacińska ; Cyceron (106 p.n.e.- 43 p.n.e.) ; hellenistyka ; hebraistyka ; etnologia i antropologia kulturowa ; Scheller, Immanuel Johann Gerhard (1735-1803)

Opis:

Anleitung die alten lateinischen Schriftsteller philologisch und kritisch zu erklären…- wydana w 1783 roku, w Halle publikacja Immanuela Johanna Gerharda Schellera (1735-1803) - niemieckiego pedagoga, filologa klasycznego i leksykografa. Scheller od 1757 roku studiował teologię i filologię klasyczną na uniwersytecie w Lipsku. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę jako rektor w liceum w Lubinie. W 1771 roku, dzięki sugestii Karla Abrahama von Zedlitza (1731-1793), przeniósł się do Brzegu, jako profesor i rektor tamtejszego królewskiego gimnazjum, gdzie pozostał aż do śmierci w 1803 roku. Był honorowym członkiem towarzystwa naukowego we Frankfurcie nad Odrą oraz towarzystwa łacińskiego w Jenie. Scheller pamiętany jest jako ważny leksykograf słowników łacińskich, którego celem było przedstawienie leksyki autorów starożytnych w jej historycznym rozwoju. W 1783 roku opublikował dwutomowy szczegółowy słownik łacińsko-niemiecki - „Ausführliches und möglichst vollständiges Lateinisch-Deutsches Lexikon oder Wörterbuch zum Behufe der Erklärung der Alten und Uebung in der lateinischen Sprache“, jego drugie wydanie w 1788 roku zostało rozszerzone do trzech tomów, a trzecie, wydane rok po jego śmierci (1804), ukazało się w pięciu tomach. Niniejszy dokument, wydany po raz pierwszy w 1770 roku, zawiera zbiór zasad i reguł, jakimi należy się kierować przy czytaniu, analizowaniu, interpretacji i tłumaczeniu tekstów klasycznych pisarzy łacińskich, które stanowią podstawę do nauki i znajomości języka łacińskiego. Sporo uwagi w opracowaniu autor poświęca twórczości Cycerona (106 p.n.e.- 43 p.n.e.) - pisarza, mówcy, polityka, filozofa, prawnika i kapłana rzymskiego. Już bowiem w starożytności, sposób, w jaki posługiwał się on językiem łacińskim był uznawany za ideał godny naśladowania, do którego powinni dążyć mówcy i pisarze. W średniowieczu na podstawie jego dzieł nauczano retoryki, a autorytet Cycerona w tej dziedzinie był uważany za niepodważalny. Dla humanistów stał się pisarzem wzorcowym, którego styl należało naśladować. Jego mowy, listy oraz teksty na temat retoryki i filozofii, uważane są za normę językową prozy łacińskiej. Cyceroński model używania języka przez wieki wpływał na rozwój kultur, które czerpały wzorce z klasycznej łaciny. Dokument uzupełnia krótki dodatek o podobnym sposobie nauczania, w odniesieniu do języka greckiego i hebrajskiego.

Data wydania:

1783

Wydawca:

bey Joh. Jac. Curts Wittwe

Miejsce wydania:

Halle

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Sygnatura:

91924

Język:

ger ; grc ; lat ; heb

Prawa:

Domena publiczna (public domain)