Tytuł:

Ernst Christian Westphals […] Versuch einer systematischen Erläuterung der samtlichen Römischen Gesetze von Pfandrechte

Autor:

Westphal, Ernst Christian

Słowa kluczowe:

stary druk - 18 w. ; historia - prawo rzymskie - prawo zastawu ; prawo rzymskie - prawo zastawu ; Westphal, Ernst Christian (1737-1792)

Opis:

Wydana w 1770 roku w Lipsku publikacja autorstwa Ernsta Christiana Westphala (1737-1792) niemieckiego prawnika i wykładowcy akademickiego. Niespełna pięćsetstronicowy dokument jest próbą wyjaśnienia i usystematyzowania prawa rzymskiego (łac. Ius Romanum) w zakresie prawa zastawu. Dokument porusza m.in. kwestie prawa zastawu i jego realizacji, zastawu umownego, ręcznego, hipoteki etc. W rozwoju historycznym zastaw w prawie rzymskim przeszedł ewolucję, której wyrazem są trzy jego postacie: fiducia, pignus i hypotheca. Przy fiducji dłużnik w celu zabezpieczenia wierzytelności przenosił na wierzyciela za pomocą mancypacji, albo in iure cessio, jakiś przedmiot na własność, z tym zastrzeżeniem, że po wypełnieniu zobowiązania wierzyciel własność tę przeniesie z powrotem na dłużnika (tracił on na rzeczy swe prawo rzeczowe). Wierzyciel jako jej właściciel mógł z nią zrobić, co chciał, a więc mógł ją również alienować. Aby ten stan zmienić, prawo rzymskie już w okresie przedklasycznym wykształciło nową postać zastawu, zwanego pignus,czyli tzw. zastaw ręczny. Zastawca przy tej postaci zastawu przekazywał zastawnikowi przedmiot zastawu, ale nie na własność, lecz tylko we władanie faktyczne. Po spełnieniu świadczenia przez dłużnika zastawnik zobowiązany był przedmiot zwrócić. Do tego czasu władał nim tylko jako dzierżyciel, a pretor to władanie ochraniał za pomocą interdyktu posesoryjnego. Pignus jako zastaw ręczny wymagał wydania przedmiotu zastawu wierzycielowi, dlatego w pewnych okolicznościach nie odpowiadał potrzebom gospodarczym (chodziło głównie o stosunki rolne). Dlatego to pod koniec republiki pojawiła się trzecia postać zastawu -hypotheca, czyli tzw. zastaw umowny.Dłużnik jako zastawca nie wręczał tu zastawnikowi przedmiotu zastawu. Nadal był jego właścicielem i posiadaczem, a tylko umawiał się, że dopiero w przypadku niespłacenia zaciągniętego długu wierzyciel zaspokoi swą pretensję przez sprzedaż przedmiotu obciążonego hipoteką. Aby móc swe prawo zrealizować wierzyciel musiał uprzednio wejść w posiadanie przedmiotu zastawu.

Data wydania:

1770

Wydawca:

in der Weygandischen Buchhandlung

Miejsce wydania:

Leipzig

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Format:

application/pdf

Sygnatura:

91949

Język:

ger ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)