Nie masz uprawnień do wyświetlenia tego obiektu. Aby poprosić o dostęp do niego, wypełnij poniższe pola.
Wiegleb, Johann Christian
1777
stary druk
Opublikowane w 1777 roku w Weimarze studium zawierające krytyczno - historyczne rozważania o alchemii, potocznie określanej jako sztuka wytwarzania złota. Alchemia określana jest w literaturze jako przednaukowa praktyka łącząca elementy zawarte obecnie w chemii, fizyce, sztuce, semiotyce, psychologii, parapsychologii, metalurgii, medycynie, astrologii, mistycyzmie i religii. Wspólnym celem alchemików było odkrycie metody transmutacji ołowiu w złoto, lekarstwa na wszelkie choroby oraz eliksiru nieśmiertelności. Alchemię często określa się mianem bezpośredniego przodka współczesnej chemii. Wiek XVIII był wiekiem przełomowym dla praktyk tajemnych. W nauce opartej na badaniach empirycznych przestrzeń zarezerwowana dla śmiałków usiłujących przekształcać metale w złoto zupełnie się skurczyła. Chociaż jedną z charakterystycznych cech alchemii było podejście eksperymentalne, to owiane atmosferą tajemnicy i sekretu proceduralne praktyki pozostawały w opozycji z wiekiem rozumu. W wielkiej encyklopedii Denisa Diderota wyraźnie rozróżniono znaczenia słowa alchemik wraz z uprawianą przez niego dyscypliną alchemią od chemika i chemii. Alchemia popadła w niełaskę, bowiem jej związek z mistycyzmem kłócił się z obowiązującą w badaniach naukowych sferą rozumu. Autorem opracowania jest Johann Christian Wiegleb (1732-1800) - niemiecki aptekarz i chemik, od 1776 roku członek Cesarskiej Niemieckiej Akademii Przyrodników (Kaiserliche Deutsche Akademie der Naturforscher) tzw. Leopoldiny, założyciel pierwszej prywatnej szkoły dla aptekarzy (1779).
bey Carl Ludolf Hoffmann
Weimar
application/pdf
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:65287
91677
ger
Domena publiczna (public domain)
18 gru 2019
32
36
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/70390
RDF
OAI-PMH
Styl cytowania: Chicago ISO690
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji Rozumiem