Obiekt

Opis:

Uzupełnione, trzecie wydanie dokumentu z dziedziny teologii opublikowane w 1791 roku w Berlinie autorstwa Johanna Joachima Spaldinga (1714-1804) - niemieckiego teologa luterańskiego, filozofa, pastora, twórcę pieśni kościelnych i ważnego przedstawiciela neologii (gr. neos logos nowa nauka - nurt teologii protestanckiej nawiązujący do zasad racjonalizmu) w teologii okresu oświecenia. Tematyka opracowania zawiera rozważania dotyczące kwestii użyteczności posługi kaznodziejskiej. Służbę duszpasterską autor postrzega jako odpowiedzialną i zaangażowaną służbę moralności publicznej. Zgodnie z jego poglądami dobry duchowny, zwłaszcza kaznodzieja ma być sługą dobra publicznego, nauczycielem i wychowawcą prowadzącym do odnowy narodu a użyteczna służba duszpasterska ma na celu pogłębienie religijności wiernych, zwłaszcza ich świadomości religijnej, ma oddziaływać na rozum i uczucia słuchaczy oraz rozwijać ich moralność. Celem kaczego kaznodziei winno być zapewnienie właściwej opieki duszpasterskiej, przedstawianie idei przewodnich prawd wiary, podkreślanie etycznego znaczenia religii oraz przyjmowanie właściwej postawy oraz odpowiedzialności z nauczanie i rozwój duchowy.

Wydawca:

in der Vossischen Buchhandlung

Miejsce wydania:

Berlin

Format:

application/pdf

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:65001

Sygnatura:

91634

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)