Tytuł:

Kant’s Teorie der reinmoralischen Religion mit Rücksischt auf das reine Christenthum kurz dargestellt

Autor:

Kant, Immanuel

Słowa kluczowe:

stary druk – 18 w. ; filozofia - religia - 18 w. ; filozofia religii - Immanuel Kant – 18 w. ; Kant, Immanuel (1724-1804)

Opis:

Publikacja wydana w 1796 roku w Rydze pokrótce prezentująca filozofię religii Immanuela Kanta (1724-1804), która nieodłącznie związana jest z rozwijaną na gruncie praktycznego rozumu etyką. Filozof stoi na stanowisku, że dzieje ludzkości są historię ciągłego zmagania się dobra ze złem. Dzięki temu dochodzi do wniosku, że indywidualne dążenie człowieka do moralnej doskonałości nie broni go przed złem. Dlatego ludzie powinni zjednoczyć swoje siły, aby wspólnie z nim walczyć . Oni sami są jednak zdolni do utworzenia wspólnoty ogólnoludzkiej wtedy, gdy założymy istnienie Boga jako jej twórcy, tak więc wspólnota ludzka musi być wspólnotą religijną. Religia to traktowanie naszych moralnych obowiązków, jako Bożych przykazań. A jedyny sposób oddawania chwały Bogu, czyli praktykowanie religii, to czynienie zadość naszym moralnym obowiązkom: prowadzenie dobrego życia i dążenie do moralnej doskonałości. Tak rozumianą religię może człowiek odkryć na podstawie samego rozumu i Kant nazywa ją religią naturalną albo religią rozumu. Owej naturalnej religii rozumu przeciwstawił religię opartą na objawieniu, powołując się na fakt, że istnieje bardzo wiele takich religii, które podają różne źródła swego pochodzenia, głoszą różne prawdy wiary i proponują różne formy kultu religijnego. W religii objawionej człowiek próbuje czcić Boga na różne sposoby, a wiedzę na ten temat czerpie z świętych ksiąg lub tradycji przekazywanej z pokolenia na pokolenie. Kant nie odrzucał takiej religii ale mówił, że powinna ona stanowić tylko pomoc dzięki której będzie można dotrzeć do prawdziwej religii rozumu. Niedobrze zaś jest wtedy, gdy człowiek zapomina o tym celu i zamiast dążyć do moralnej doskonałości ogranicza się do bezrefleksyjnego i mechanicznego uczestnictwa w obrzędach Kościoła, wierząc przy tym, że w ten sposób stanie się człowiekiem miłym Bogu. To, że religia nie może opierać się na dogmatach jest sprawą jasną i wynika z samego pojęcia religii. To nie zbiór określonych nauk na temat objawienia, ponieważ te nazywają się teologią, lecz obowiązki pojęte w ogóle jako nakazy boskie, stanowią religię. Obowiązki te składają się rzecz jasna na moralność. Kant deklaruje szczególne zainteresowanie czystą wiarą rozumową. W rzeczywistości jednak przedmiot jego filozofii religii nie ogranicza się do samego rozumu, ale obejmuje także treści zawarte w szeroko pojętej religii objawionej czy historycznej. Świadczą o tym liczne nawiązania do chrześcijaństwa, które nie ma charakteru czysto rozumowego. Zgodnie z przekonaniem Kanta taka szeroko pojęta religia może zostać zredukowana do treści moralnych. Redukcja ta nie oznacza abstrahowania od tego, co objawione, drugorzędne, stanowiące środek, ale raczej reinterpretacje pojęć religii objawionej w duchu swoiście pojętej filozofii racjonalistycznej, czyli w duchu religii rozumu (etyki wypływającej z rozumu).

Data wydania:

1796

Wydawca:

bei Johann Friedrich Hartknoch

Miejsce wydania:

Riga

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Format:

application/pdf

Sygnatura:

91501

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)