Tytuł:

Ostpreuβens Schicksale in dem Jahre 1812 während des Krieges zwischen Frankreich und Ruβland

Autor:

Schmidt

Słowa kluczowe:

kampania Napoleona na Rosję - 1812 rok ; wojna francusko-rosyjska -1812 rok ; Prusy Wschodnie - wojna francusko - rosyjska - 1812 rok ; Wielka Armia - 1812 rok ; Napoleon Bonaparte (1769-1821) ; wojny napoleońskie

Opis:

Publikacja wydana w 1825 roku autorstwa komendanta policji w Kaliningradzie (niem. Königsberg) Schmidta opisująca los i sytuację Prus Wschodnich podczas przemarszu Wielkiej Armii Napoleona Bonaparte (1769-1821) na Rosję w 1812 roku. Opracowanie szczegółowo analizuje i przedstawia rys historyczny konfliktu francusko-rosyjskiego, jego przebieg, udział poszczególnych formacji wojskowych (w tym pruskich) w kampanii oraz skrupulatnie opisuje przemarsz tych wojsk przez tereny Prus. Materiał dostarcza m.in. informacji o ilości i rodzajach formacji wojskowych, miejscach stacjonowania (ze szczególnym uwzględnieniem Kaliningradu), drogach przemarszu, szlakach komunikacyjnych etc. Prezentuje dokumenty (rozkazy, instrukcje, zarządzenia) dowódców wojskowych, informacje dot. zakwaterowania, wyżywienia, zaopatrzenia, zachorowań itd. Machinę wojenną zwaną Wielką Armię (nazwa nadawana kolejnym głównym armiom , tworzonym w czasie I Cesarstwa Francuskiego w latach: 1805-1808 i 1811-1814 przez wojska francuskie i sojusznicze) trapiły poważne słabości. Jedną z nich był jej wielonarodowy charakter. Żołnierze francuscy stanowili zaledwie 35–40 procent stanu osobowego, podczas gdy na resztę składały się kontyngenty wystawione przez państwa sojusznicze lub obcojęzyczne prowincje wcielone w skład napoleońskiego imperium. Większość spośród tych cudzoziemców brała udział w wojnie (oprócz Polaków) niechętnie i pod przymusem. W zasadzie jedynie napoleońska Gwardia i oddziały polskie zachowały wysokie morale. Poważnym problemem była również słabość francuskiego systemu zaopatrzeniowego. Napoleon dołożył wielu starań, aby zapewnić wojskom nieprzerwane dostawy żywności i zapasów, lecz efekty okazały się bardzo mizerne. Pierwsze oznaki kryzysu pojawiły się już w momencie przemarszu głównych sił Wielkiej Armii nad granicę rosyjską. Bataliony transportowe nie nadążały z dostarczaniem żywności i furażu, przez co żołnierzom i koniom zaczął zagrażać głód. Racje żywnościowe zmniejszono, a dodatkowo w maju 1812 roku poszczególne korpusy napoleońskiej armii zostały dotknięte przez epidemie dyzenterii (Włosi), tyfusu (Sasi) i szkorbutu (Polacy). W tych warunkach słabe morale wojska zaczęło się szybko pogarszać, a wraz z nim w szeregach Wielkiej Armii pojawiła się skłonność do rabunku i dezercji. Księstwo Warszawskie i Prusy, które leżały na szlaku przemarszu zostały spustoszone na skutek dokonywanych przez wojsko rabunków i „oficjalnych” rekwizycji. Napoleońskie wojsko dokonywało przy tym szeregu złośliwych i nieuzasadnionych dewastacji. Ostatecznie kampania rosyjska 1812 roku zdruzgotała potęgę Francji napoleońskiej, stając się początkiem końca tego imperium.30 grudnia 1812 roku, kiedy rozmiary klęski Napoleona w Rosji zaczynały docierać do świadomości pruskich elit, w młynie pod litewskimi Taurogami (niem. Tauroggen) doszło do spotkania „patriotów pruskich”. Podpisano wówczas konwencję, która oddawała Rosjanom Prusy Wschodnie bez walki i stawiała wycofujące się spod Moskwy oddziały Wielkiej Armii w niezwykle trudnym położeniu, bo działający dotychczas w koalicji antymoskiewskiej korpus pruski ogłosił neutralność.

Data wydania:

1825

Wydawca:

in der Universitäts-Buchhadlung

Miejsce wydania:

Königsberg

Rodzaj dokumentu:

książka

Format:

application/pdf

Sygnatura:

35273

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)