Struktura obiektu
Tytuł:

Neue kurzweilige Teutsche Lieder mit …, zeszyt b

Autor:

Regnart Jacobus

Słowa kluczowe:

muzyka - 16 w. ; Regnart, Jacob ; nuty

Opis:

Pierwsza wzmianka o Regnarcie pojawia się w dokumencie z 1560 r. Wymienia go jako tenora w praskiej kapeli dworskiej habsburskiego władcy – arcyksięcia Maksymiliana. Regnart pracował w niej prawdopodobne od 1557 r. W 1564 r. ukazały się jego pierwsze prace; wkrótce przeniósł się do Wiednia, a następnie do Włoch, gdzie studiował od 1568 do 1570. Pierwsze efekty jego studiów, w formie pracy Il primo libro delle canzone italiane (Pierwsza księga pieśni włoskich) zostały wydane w 1574, następnie ukazały się kolejne tomy. W listopadzie 1570 został nauczycielem chóru na dworze Maksymiliana, a po jego śmierci został przez cesarza Rudolfa II. mianowany członkiem kapeli dworskiej. W 1570 r. w drukarni Gerlacha w Norymberdze ukazały się jego „Niemieckie pieśni” na trzy głosy. Cieszyły się one dużą popularnością, były kilkakrotnie wznawiane oraz zostały zaaranżowane na tabulatury przez kilku kompozytorów. W październiku 1579 Regnart został vicekapelmistrzem, objąwszy to stanowisko po Alardzie du Gaucquier; w nastepnym roku Orlandus Lassus zaprotegował go na stanowisko kapelmistrza w Saksonii (na miejsce Antonia Scandelli), lecz Reganrt nie skorzystał z tej propozycji, preferując pozostanie na służbie u Habsburgów. Jednakże, w 1582 r. arcyksiążę Ferdynand zaproponował mu, by zastąpił Alexandra Utendala na stanowisku vicekapelmistrza w Insbruku, którą to posadę objął w kwietniu 1582 r. W 1584 Regnart skomponował muzykę do komedii autorstwa arcyksięcia, nie przetrwała ona jednak do naszych czasów. W Nowy Rok 1585 Regnart otrzymał stanowisko kapelmistrza i doprowadził życie muzyczne dworu do świetności, angażując wielu duńskich i włoskich śpiewaków i stając się zamożnym człowiekiem. W 1588 Regnart wydał kolekcję motetów, które zamanifestowały jego poparcie dla reformacji. W 1590 r. wraz z trzema ze swych czterech braci (byli oni wszyscy uznanymi muzykami) opublikował zbiorową kolekcję motetów. Arcyksiążę Ferdynand zamierzał przyznać mu tytuł szlachecki w uznaniu dla jego zasług, zmarł jednak, zanim zdążył to przeprowadzić. Dokonał tego jego następca - arcyksiążę Maciej w 1596 r. Po śmierci Ferdynanda kapela dworska została rozwiązana i Regnart powrócił z Insbruku do Pragi, gdzie został vicekapelmistrzem w kapeli pod batutą Montego. Sprawował tę funkcję do swojej śmierci w 1599. Prace kompozytora były regularnie wydawane w antologiach aż do XVII w. a jego muzyka była wysoko oceniana przez takich teoretyków jak Michael Praetorius i Jacob Burmeister. Pierwsze kompletne wydanie jego dzieł opracował Richard Eitner w 1895, nowa edycja wydana przez Corpus Mensurabilis Musicae ukazała się w latach siedemdziesiątych XX w.Starodruk posiadany przez Bibliotekę Elbląską składa się z pięciu zeszytów. Oprawa pergaminowa, rękopiśmienna z inicjałami kolorowanymi i złoconymi. Zeszyty stanowią cenną kolekcję i są świadectwem bogatego repertuaru, którym posługiwali się elbląscy muzycy. Druk reprezentujący muzykę dawną, wydany w formacie 5°.

Data wydania:

1586

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Format:

image/x.djvu

Sygnatura:

Muz. V 112 b

Język:

ger ; lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)

×

Cytowanie

Styl cytowania: