Tytuł:

Quas cooperante divina benignitate accedente...

Autor:

Willenberger, Joachim

Słowa kluczowe:

Brand, Sebastian (1448-1521) ; Doneau, Hugues (1527-1591) ; Wesenbeck, Mattheus (1531-1586) ; prawo - 16 w. ; prawo cywilne ; obligacje ; Medici, Sebastiano (1500-1595) ; Gail, Andreas (1526-1587) ; Formica, Leonhard (?-1605) ; nowacje

Opis:

Są to tezy prawnicze na temat nowacji i delegowania, które wygłosił Joachim Willenberger przed dziekanem i radą Wydziału Prawa Collegium Wiedeńskiego 09.09.1593 r. Na początku zapowiada, że mowa będzie o zaciąganiu i zatwierdzaniu zobowiązania (obligacji), a w szczególności o nowacji i delegowaniu, jako sposobach umarzania stosunku obligacyjnego. W dysertacji zajmuje się głównie nowacją. Po wyjaśnieniu pochodzenia nazwy odrzuca jej podział na bezpośrednią i pośrednią, a w to miejsce proponuje podział na konieczną i dobrowolną, którą dość szczegółowo omawia. Jest to przeniesienie wcześniejszego długu w nową obligację, dokonane na mocy prawa cywilnego lub naturalnego, chęć zaistnienia którego ogłaszania się słownie. Autor stwierdza jednak, że samo wyrażenie zgody na zaistnienie nowego stosunku prawnego nie jest wystarczające, ponieważ nie wszyscy trzymają się litery prawa. Prowadzi to do sytuacji kontrowersyjnych, które powinny być rozwiązywane przynajmniej w zakresie prawa rzymskiego lub cywilnego (powołuje się na przykład nieletnich czy prokuratorów). Przedmiotem nowacji może być każda rzecz i każdy dług, w grę wchodzi zarówno prawo cywilne, jak i naturalne, a nawet pretorskie. Dalej przechodzi do sposobów i warunków zawierana nowacji (może być zawarta bezwarunkowo, warunkowo lub na krótki czas) i do efektów zawarcia i właściwego jej wpływu na dłużnika (np. możliwość usunięcia skutków zwłoki dłużnika). Nowację konieczną kwituje jednym zdaniem, gdyż, jako zasądzona, nie wymaga dodatkowego komentarza. Następnie przechodzi do nowacji zwanej przez siebie mieszaną – czyli do delegowania. Omawia status prawny delegowania, warunki i sposoby jego zawarcia (sprzedaż, spadek, świadczenie rzeczy zamiast zobowiązania – nawet wbrew woli dłużnika), a także prawa i obowiązki dłużnika znajdującego się w nowej sytuacji prawnej. Na koniec daje przykład praktyczny (nieletni a współopiekunowie) i dodaje, że „dzisiaj” nowacja może zaistnieć drogą zarzutu procesowego. Willenberger w swym wywodzie powołuje się głównie na prace Donellusa i Zasiusa. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.1286-Pol.6.II.1327. Format bibliograficzny: 4. Pieczątki: 1, 10, 11. Dawne sygnatury: G.6. Zewnętrzne oznaczenia: DT. Krawędzie przycięte - barwione; typ oprawy (materiał) - papier; obleczenie - biała skóra, pergamin - czarny z rękopisu; okładzina - tektura; zdobienia oprawy -tłoczenia ślepe; średnie deformacje/ przedarcia/ ubytki; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. W druku tenacula - małe karteczki przyklejane do kart, ułatwiające szybkie wyszukiwanie wiadomości w tekście (rodzaj zakładek). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.

Data wydania:

1593

Wydawca:

apud Leonhardum Formicam

Miejsce wydania:

Viennae Austriae

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Format:

image/x.djvu

Sygnatura:

Pol.6.II.1308

Język:

lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)