Tytuł:

De servitutibus tam realibus quam personalibus...

Autor:

Rudinger, Matthäus

Słowa kluczowe:

Rudinger, Mathaeus (1572-1634) ; Borch, Johann von der (1567-1642) ; Costalius, Petrus (1500-1567) ; Sichard, Johann (1499-1552) ; Voltz, Nicolaus (?-1619) ; debata prawna - 16 w. ; służebność (servitus) ; Akademia we Frankfurcie nad Odrą

Opis:

Jest to rozprawa na temat służebności zarówno rzeczowej, jak i osobistej przedstawiona 19.09.1595 r. przez Adama A. Tschammera przed Mateuszem Rudingerem, rektorem Akademii we Frankfurcie nad Odrą. Dedykowana jest Oswaldowi Tschammerowi, Georgowi Rederowi i Wolframowi Tschammerowi (do wszystkich trzech kieruje autor podziękowania pisane dystychem elegijnym). Najpierw przedstawia definicję służebności jako stosunku prawnego wynikającego z używania cudzej rzeczy. Następnie dzieli służebność na rzeczową (gruntową) i osobistą (osoba korzysta z cudzej rzeczy), dodając, że mogą wystąpić typy mieszane. Dalej dzieli i szczegółowo opisuje owo prawo gruntowe na wiejskie (m.in. drogi, przepędu bydła, akweduktu, wodopoju czy wypasania) i miejskie (m.in. oparcia muru o mur, materiału budowlanego, wody deszczowej, otwarcia okna, widoku, dachu, okapu). Dodaje, że bazuje się ono na zasadzie umowy między żywymi lub też wyższej konieczności. Następnie szczegółowo analizuje warunki zawarcia i rozwiązywania takich umów (i relacji między nimi), a także omawia sposoby ustanawiania tych służebności. Potem przechodzi do służebności osobistych i, odwołując się do Marcjana, wyróżnia dwie: użytkowanie (użytkowanie cudzej rzeczy i czerpanie z tego zysków) i używanie (używanie czyjejś rzeczy z powodu potrzeby, bez narażania jej na szwank). Użytkowanie dzieli na rzeczywiste – bez narażania jej na szkodę oraz częściowe (pozorne) – gdy użytkowana rzecz może być zużywana, np. wino, olej, zboże. Następnie omawia sprawę rękojmi i przechodzi do warunków zawierania i dopełniania tego rodzaju służebności. Analizuje je ze względu na przedmiot. Służebność opartą na używaniu charakteryzuje krótko, pisząc, że jej status prawny jest podobny do użytkowania, doprecyzowuje jedynie kwestię używania lokum. Po podsumowaniu zagadnienia służebności znajdujemy niedługie laudacje autorstwa Jakuba Ebertusa (dystych elegijny) i Tobiasa Praetoriusa (heksametr). Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.1286-Pol.6.II.1327. Format bibliograficzny: 4. Pieczątki: 1, 10, 11. Dawne sygnatury: G.6. Zewnętrzne oznaczenia: DT. Krawędzie przycięte - barwione; typ oprawy (materiał) - papier; obleczenie - biała skóra, pergamin - czarny z rękopisu; okładzina - tektura; zdobienia oprawy -tłoczenia ślepe; średnie deformacje/przedarcia/ ubytki; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. W druku tenacula - małe karteczki przyklejane do kart, ułatwiające szybkie wyszukiwanie wiadomości w tekście (rodzaj zakładek). W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.

Data wydania:

1595

Wydawca:

typis Voltzianis

Miejsce wydania:

Francofurti

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Format:

image/x.djvu

Sygnatura:

Pol.6.II.1290

Język:

lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)