Tytuł:

Monumentum victurae gloriae ... D. Vladislai IV Poloniae & Sveciae Regis ...

Autor:

Lipnicki, Andrzej

Słowa kluczowe:

Polska - historia - 17 w. ; Władysław IV (1595-1648), król Polski ; druk funeralny - 17 w. ; Piątkowski, Walerian (1619?-1652?) ; panegiryk ; druk pochwalny - 17 w. ; herb Zadora

Opis:

Mowa pochwalna wygłoszona 15.01.1649 r. przez Andrzeja Lipnickiego, ku czci polskiego króla Władysława IV Wazy (1595-1648). Cały panegiryk napisany przesadną prozą, wygłasza same pochwały względem Władysława IV, począwszy od jego urodzenia aż do śmierci. Wszystkie czyny historyczne poparte świadectwem źródłowym ówczesnych historyków. Władysław IV - był pierwszym męskim potomkiem Zygmunta III Wazy i jego pierwszej żony Anny Habsburżanki. Starannie wykształcony, biegle władał obcymi językami, znał 4 języki obce (łacinę, szwedzki, włoski, niemiecki), interesował się literaturą, sztuką, kochał teatr i operę (za jego czasów zagościły one na Wawelu), kolekcjonował dzieła sztuki. Wybrany na króla Polski głosami szlachty i magnatów, wbrew stanowisku macochy Konstancji, Władysław koronował się 1633 w Krakowie. W pierwszych latach panowania toczył wojnę z Moskwą (1632-1634). Pobił wojska rosyjskie pod Smoleńskiem i zakończył wojnę korzystnym dla Polski pokojem polanowskim, zrzekając się w nim praw do używania tytułu monarchy Rosji. Poślubił księżniczkę z Habsburgów, Cecylię Renatę. A następnie zawarł "pakt familijny" z Habsburgami, będący wojennym sojuszem przeciwko Turcji. Po śmierci Cecylii, król ożenił się w 1646 r. z księżniczka francuską Ludwiką Marią Gonzaga, nie zaniedbując planów wojennych z Turcją, do której sprzymierzył się z Rosją. W czasach panowania Władysława IV Wazy nastąpił rozwój gospodarczy Polski, rozwijała się kultura, zorganizowano flotę, wznoszono okazałe zamki i pałace magnackie, fundowano kościoły i klasztory. Mimo likwidacji Akademii Rakowskiej (1638), król nie dopuszczał do prześladowań religijnych. Za kartą tytułową herb Zadora przedstawiający głowę lwa ziejącego ogniem, pod nim tekst pochwalny, składający się z ośmiu wersów, dedykowany Stanisławowi z Brzezia Lanckorońskiemu - kasztelanowi halickiemu i staroście skałeckiemu. W tekście marginalia oraz ozdobniki drukarskie: inicjał, winiety. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.III.281-Pol.7.III.352. Format bibliograficzny: 2. Pieczątki: 1, 7, 10, 11, 18. Dawne sygnatury: D.2.Miscell.1. Krawędzie przycięte. Typ oprawy (materiał) – półskórek ; obleczenie – brązowa skóra, papier różowy ; okładziny - tektura ; zdobienia oprawy - tłoczenia ślepe ; pęknięcie zwięzów między blokiem a oprawą, poluzowanie oprawy, uszkodzenie przegubów ; średnie deformacje ; średnie zabrudzenia ; brak zacieków / zaplamień ; średni stopień zainfekowania mikroorganizmami ; niewielkie ubytki spowodowane przez owady. Uwaga: Pol.7.III.300=E.XXI.308-9. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.

Data wydania:

1649

Wydawca:

typis Valeriani Piątkowski

Miejsce wydania:

Cracoviæ

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Format:

image/x.djvu

Sygnatura:

Pol.7.III.300

Język:

lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)