Tytuł:

De lapidis physici conditionibus liber. Quo duorum abditissimorum auctorum Gebri et Raimundi Lullii methodica continetur ...

Autor:

Vogel, Ewald [pseud. Thibaut van Hoghelande]

Słowa kluczowe:

Vogel, Ewald [pseud. Thibaut van Hoghelande] ; Llull, Ramon (1232?-1316) ; Geber (ok. 720-813) [własc. Dżabir Ibn Hajjan] ; Falckenburg, Henrich ; kamień filozoficzny ; chemia - metody badawcze ; alchemia - nauka - 17 w.

Opis:

Rozprawa naukowa dotycząca alchemii - metody badań w celu otrzymania kamienia filozoficznego. Dzieło autorstwa belgijskiego naukowca Ewaldo Vogelio [pseud. de Theobaldus Van Hoghelande], poświęcone poglądom i badaniom dwóch naukowców: Gerbera oraz Llulla. Kamień filozoficzny (łac. lapis philosophorum) – legendarna substancja od wieków poszukiwana przez alchemików, zamieniająca metale nieszlachetne, na przykład rtęć czy ołów, w szlachetne złoto lub srebro. W alchemii wszystkie elementy nauki łączyły się w jedną dyscyplinę: religia i magia, sztuka, chemia, psychologia, medycyna, astrologia i mistyka. Wspólnym celem alchemików było odkrycie metody transmutacji ołowiu w złoto (kamień filozoficzny), lekarstwa na wszelkie choroby (panaceum) oraz eliksiru nieśmiertelności. Dżabir Ibn Hajjan (w średniowiecznej Europie znanego jako Geber (ok. 720-813) - arabski alchemik i lekarz. Przypisuje mu się autorstwo wielu alchemicznych traktatów i teorii. Według jednej z jego teorii metale (między innymi złoto) można otrzymać przez zmieszanie siarki i rtęci w określonych proporcjach. Jego teksty zawierały opisy m.in. takich związków chemicznych, jak kwas cytrynowy i kwas octowy. Drugim uczonym jest Ramón Llull (ok.1232-1315) (z łac.) Doctor Illuminatus (Doktor Oświecony) − kataloński tercjarz franciszkański i misjonarz, filozof średniowieczny, poeta, teolog, uważany za pierwotnego wynalazcę kombinatoryki zastosowanej w konstrukcji maszyny logicznej. W licznych pismach (około 300), które wyszły spod jego pióra po katalońsku, jak i po łacinie, stawiał sobie za cel wykazanie błędów awerroizmu i przedstawienie teologii chrześcijańskiej w taki sposób, aby sami muzułmanie musieli ujrzeć prawdę. Utrzymywał, że nie ma różnicy między filozofią a teologią, między rozumem a wiarą (twierdził, że aby poznać prawdę o Bogu, potrzeba użyć zarówno rozumu, jak i wiary). Główne dzieło Llulla: Ars generalis ultima – przedstawia projekt urządzenia (maszyny logicznej), w której podmioty i orzeczenia stwierdzeń teologicznych układały się w okręgi, kwadraty, trójkąty i inne figury geometryczne, a po poruszeniu dźwigni, przekręceniu korby albo obróceniu koła stwierdzenia tworzyły zdania prawdziwe lub fałszywe, same się dowodząc. Przed stroną tytułową rękopiśmienny wykaz pięciu druków zawartych w klocku. Za stroną tyt. dedykacja skierowana do znamienitych osobistości hiszpańskich. W tekście ozdobniki drukarskie: inicjały, winiety. Błędy w paginacji: S. 154 [146]; 155 [124] ; 178-179 [278-279]. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.7.II.5880- Pol.7.II.5884. Format bibliograficzny: 8. Pieczątki: 1, 3, 10, 11. Dawne sygnatury: W.8, Uf 199. Zewnętrzne oznaczenia: NT. Krawędzie przycięte - nakrapiane ; typ oprawy (materiał) - półskórek ; obleczenie - skóra brązowa; zdobienia oprawy - tłoczenia ślepe (wielobarwny marmurek) ; okładzina - tektura ; niewielkie przedarcia / ubytki ; średnie zmiany strukturalne. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.

Data wydania:

1695

Wydawca:

apud Henricum Falckenburg

Miejsce wydania:

Coloniae Agrippinae

Rodzaj dokumentu:

stary druk

Format:

image/x.djvu

Sygnatura:

Pol.7.II.5880

Język:

lat

Prawa:

Domena publiczna (public domain)