Nie masz uprawnień do wyświetlenia tego obiektu. Aby poprosić o dostęp do niego, wypełnij poniższe pola.
Scaliger, Paul
[1562]
stary druk
Genealogia rodu Scalichius od 80 do 1561 roku. Autorem druku jest Paweł Skalich (1534-1573) znany, jako Paul Scaliger lub Paulus Scalichius de Lika. Był synem ubogiego nauczyciela z Zagrzebia. Wykształcenie i pracę, rzekomo uzyskał na podstawie podrobionych dokumentów i fałszywych tytułów, m.in. tytuł hrabiego i barona. Ze względu na fałszerstwa i inne oszustwa był prześladowany w różnych krajach europejskich. Przez pewien czas był kaznodzieją na dworze cesarza Ferdynand I (1503-1564) w Wiedniu, został pierwszym ministrem księcia pruskiego Albrechta (1490-1568). Autor licznych prac z filozofii, teologii, historiografii, okultyzmu oraz traktatu o muzyce (plagiaty innych prac). Użył pojęcia „Encyklopedia”, w której przedstawił wiele debat na temat sprawiedliwości, wygnania, ruchu gwiazd etc. Do tekstów, często wstawiał cytaty w języku greckim i hebrajskim. Jego obywatelstwo jest kwestionowane, źródła podają pochodzenie chorwackie lub węgierskie [nawet pochodzenie z dynastii Hunów, jednego ze starożytnych ludów Wielkiego Stepu]. Intrygi i nieporozumienia w kwestiach religijnych z królem Polski, doprowadziły do emigracyjnej ucieczki [razem z Janem Funck (1518-1566)], a jego dobra skonfiskowano. Tekst wzbogacony o ryciny przedstawiające m.in. portret Scalichija, mapki (Włochy, Austria, Węgry), insygnia szlacheckie, tarcze herbowe. W tekście znalazły się wiersze dedykowane autorowi, podpisane przez Francisco Carrarius, Matthaeusa Schinckelusa, Oswalda Gabelchouera oraz oracja pogrzebowa dla Juliusza Cezara Scaligera (1484-1558)(Giulio Cesare della Scala), włoskiego uczonego i lekarza, który spędził większą część swojej kariery we Francji. Arogancki, słynący z kontrowersyjnego usposobienia, posiadał wiele talentów. Ceniony przez Jacques August de Thou. Interesował się botaniką (jego dialog De Plantis (1556) jest komentarzem do książki o roślinach błędnie przypisane do Arystotelesa), zoologią, krytyką literacką. Zaznajomiony z pisarzami łacińskimi i greckimi, zajmował się rozwijaniem i oceną krytyczną starożytnych. Twierdził, że jest potomkiem rodu Della Scala z Verony, którego imię było Scaligerus latinized. [Książka jest zapowiedzią wydania późniejszego - z 1563r. „ Et Dynastae Huniorvm, Marchionis Veronae…T.1. Accessit Genealogia...]. W tekście marginalia, ozdobniki drukarskie: inicjały, winiety. Druk współoprawny (klocek introligatorski), sygn. Pol.6.II.372- Pol.6.II.391. Format bibliograficzny: 4º. Pieczątki: 1, 7, 10, 11, 20. Dawne sygnatury: L.1, J.1.Miscel2. Inne znaki własnościowe: No.33 Pol.6.II.380 Francofurti ...Ao 89. Zewnętrzne oznaczenia: DT, DS. Krawędzie przycięte – nakrapiane ; typ oprawy (materiał) – biały pergamin (oprawa z japem) ; okładzina – tektura ; wiązania skórzane ; okładka częściowo oddzielona od bloku ; średnie deformacje średnie zabrudzenia ; znaczne zacieki / zaplamienia ; widoczny niewielki foxing ; niektóre druki są zbrązowiałe ; znaczny stopień zainfekowania mikroorganizmami. W 2010 r. druk poddano konserwacji zachowawczej w ramach projektu „Konserwacja zachowawcza druków XV-XVII w. Biblioteki Elbląskiej”.
s.n.
S.l.
image/x.djvu
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:44551
Pol.6.II.391
lat
Domena publiczna (public domain)
11 mar 2015
9 mar 2015
223
35
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/49742
RDF
OAI-PMH
Funck, Johann
Agustín, Antonio Orsini, Fulvio
Fuchs, Samuel
Chyträus, Nathan
Thilo, Valentin
Anton, Konrad Gottlob Scaliger, Joseph Justus
Huhn, Johann Christoph
Styl cytowania: Chicago ISO690
Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji Rozumiem