Obiekt

Opis:

Druk poświęcony J. H. Hamannowi (1730-1788) i Elizie von der Recke (1754-1833). Tym, co łączy obie te postaci są ich związki z regionem nadbałtyckim oraz religijne zabarwienie ich twórczości. Hamann, przez Goethego uważany za jednego z najmądrzejszych ludzi swego czasu, był filozofem i pisarzem, krytykiem oświeceniowego rozdźwięku między religijnością a rozumem, jednym z prekursorów okresu „burzy i naporu” w niemieckiej filozofii, literaturze i kulturze. Von der Recke jest autorką wierszy, pamiętników, sztuk teatralnych i memuarów, w których wyraźne są wpływy pietystyczne. Utrzymywała kontakty z wybitnymi osobowościami swojej epoki w Niemczech i Polsce i sama stała się jedną z najgłośniejszych pisarek tamtych czasów, mimo dużych luk w wykształceniu (babka, u której się wychowywała, zakazywała jej czytania książek jako zajęcia nieodpowiedniego dla kobiety).Druk współwydany razem z kilkoma innymi drukami z serii „Groschen –Bibliothek der deutschen Classiker für alle Stände” Meyer’a, syg. 100213-100218. (Format kieszonkowy 6,5 x 10,5 cm).

Wydawca:

Hermann J. Meyer ; Bibliographischen Institut

Miejsce wydania:

New York ; Hildburghausen

Format:

image/x.djvu

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:31483

Sygnatura:

100218/2

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)