Obiekt

Opis:

Rozprawa dotycząca Sebastiana Friedricha Trescho (diakona w Morągu), jego życia i piśmiennictwa. Trescho (1733-1804) był duchownym protestanckim o zacięciu literackim, zostawił po sobie zbiory wierszy, głównie religijnych (choć nie tylko, tworzył również m. in. poezję okolicznościową, której przykładem jest wzruszający wiersz z okazji zaślubin jego siostry), kontaktował się m. in. z Herderem. Jak pisze Sembritzki, Trescho był bardzo gorliwym kaznodzieją, a napominanie przez niego wiernych nie ograniczało się do ambony. Ostrzegał na przykład przed tańcami, zabawą i teatrem, twierdząc, iż kłócą się one „zarówno z rozwagą, jak i z chrześcijaństwem”. Jak stwierdza autor, kaznodzieja nie był jednak „zelotą”, o czym świadczyć mają niektóre z jego pedagogicznych i społecznych przekonań: „Wobec obcesowości i stronniczości krytyków sztuki należy milczeć, podobnie jak, gdy ma się do czynienia z zacietrzewieniem religijnym i upartymi ortodoksami”, „Przy dobrym charakterze różnice poglądów nie stanowią przeszkody do zawarcia małżeństwa”.

Wydawca:

Thomas und Oppermann

Miejsce wydania:

Königsberg

Format:

image/x.djvu

Identyfikator zasobu:

oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:18755

Sygnatura:

34515

Język:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)