Utwór pochwalny na okoliczność wyniesienia Johann’a Wilmson’a i Carla Christiana Lange do godności burmistrzów Elbląga. Pierwszy z nich był rajcą, kierował Urzędem Wałowym oraz zarządzał elbląskimi cłami portowymi. Drugi również sprawował funkcję rajcy, będąc jednocześnie kamlarzem wewnętrznym oraz opiekunem elbląskich kościołów. Utwór został zaprezentowany przez elbląskich gimnazjalistów. Wychwala on Wilmsona i Langego jako sprawiedliwych, nieprzekupnych sędziów, którzy przy ferowaniu wyroków nie mają względu na bogactwo, ubóstwo, honory i przyjaźń. Ich wyroki są uczciwe i choć czasem surowe, to nigdy nie okrutne (porównanie do cesarza Wespazjana, który miał podpisywać wyroki śmierci z płaczem). Druk współoprawny z innymi drukami okolicznościowymi ( 106 druków, w tym : mowy, wiersze, kantaty, druki weselne i żałobne itp.).
oai:dlibra.bibliotekaelblaska.pl:18697
Domena publiczna (public domain)
18 kwi 2017
2 lut 2011
57
66
https://dlibra.bibliotekaelblaska.pl/publication/21107
| Nazwa wydania | Data |
|---|---|
| 1754, Das Band der Gerechtigkeit und Liebe als die Quelle eines wahren Glückes der Unteren wurde in den Personen ... | 18 kwi 2017 |
Lange, Carl Christian
Lange, Joannes
Woit, Jakub
Hoffmann, Joannes Daniel