:

Chronik der Stadt Seebad Zoppot : Im Auftrage der städtischen Behörden quellenmäßig dargestellt

:

Schultz, Franz

:

uzdrowisko w Sopocie ; Sopot - historia - 13-20 w.

:

W średniowieczu miejscowość Sopot składała się z dwóch wsi: właściwego Sopotu oraz Brudwina. Po raz pierwszy wzmiankowane są one w 1283 jako nadanie księcia Mściwoja dla klasztoru w Oliwie w ramach rekompensaty. Początkowo większa część tego dobra nie nadawała się do zamieszkania (jedynie niewielka część była wykorzystywana jako łąki), zmieniło się to jednak wraz z przybyciem holenderskich osadników i rozpoczęciem procesu melioracji. W XVII i XVIII w. letnie bądź niedzielne wyjazdy do Sopotu stały się nieodłącznym elementem stylu życia gdańskich patrycjuszy. Budowali tu oni swoje wille, oddawali się polowaniom w sopockich lasach, zakładali oczka wodne i gołębniki; z czasem zaczęły powstawać założenia coraz bardziej utylitarne: ogrody warzywne, stawy rybne, a nawet papiernie, młyny prochowe, a mieszkańcy nabywali dla siebie prawo do połowu bursztynu. Autor – F. Schultz wymienia 15 dworów istniejących w Sopocie w połowie 18 w. Pod koniec osiemnastego wieku sopocka dolna wieś zaczęła podupadać, górna była jednak nadal chętnie uczęszczana przez gdańskie elity. Pierwsze kąpielisko w Sopocie założył w 1824 pochodzący z Alzacji dr Haffner, który w wyniku wojen napoleońskich przybył w 1808 jako lekarz wojskowy do Gdańska. Wkrótce zaczęły powstawać kolejne budynki uzdrowiskowe, parki, gospody, kawiarnie etc. Na karcie tytułowej znak proweniencyjny – pieczęć Elbląskiego Stowarzyszenia Kupieckiego.

:

1905

:

A. W. Kafemann

Place_of_issue:

Danzig

:

książka

:

image/x.djvu

:

35036

:

ger

Prawa:

Domena publiczna (public domain)