Szukana fraza: [Opis = "Zarząd Gospodarki Wodnej i Melioracji \(ZGWiM\) wydał w 1975 r. bardzo interesujący druk \- \"Informacja dotycząca gospodarki wodnej na Żuławach\". Datę powstania dokumentu czerpiemy z informacji wcielenia jego do księgozbioru Biblioteki Elbląskiej. W czterostronicowym druku, w prosty i przystępny dla każdego sposób opisano potrzebę i metody osuszania i nawadniania terenu nazwanego Żuławy Wiślane. Odpowiedzialnym za konserwację i eksploatację urządzeń melioracyjnych tego obszaru w ramach ustawy z 22.05.1958 r. było państwo. W treści znalazły się tam informacje geograficzne, hydrogeograficzne i dotyczące ukształtowania powierzchni tego terenu. Tereny te w większości depresyjne były chronione przez odpowiednie zastawki na wałach przeciwpowodziowych, na których też umieszczono pompy. Opiekę nad rejestracją stanu wód stanowił ZGWiM poprzez wodomistrzów, w ich ręku znajdował się komplet procedur \"instrukcja nawodnienia\" dotyczących cyklu nawadniania konkretnego systemu melioracyjnego. Wbrew obiegowym opiniom, depresję żuławską nie należało przesuszać ale utrzymać określony stan wody 0,5 m poniżej poziomu gruntu. Gdy zaistniała potrzeba strażnicy wałowi lub pompiarze utrzymywani z pieniędzy Spółek Wodnych włączali zainstalowane pompy osuszając teren lub przeciwnie nawadniając go z głównych \"kanałów pompowych\". Spółki Wodne czyli użytkownicy urządzeń melioracyjnych to grupy rolników posiadające swój statut, w ramach którego utrzymywali i eksploatowali te urządzenia, jeśli trzeba odbudowywali je zabezpieczając odpowiednie środki finansowe na pokrycie kosztów konserwacji i eksploatacji w drodze datków udziałowych członków. Koszty pokrywały także roboty konserwacyjne, opłaty wodomistrzów i agromeliorantów udziałowcy Spółek uczestniczyli też w sposób bezpośredni w konserwacji bieżącej, poprzez okoszenia, usuwanie przeszkód oraz nawożenie i pielęgnację użytków zielonych. Nadzór techniczny w trakcie nawadniania sprawowała służba techniczna przy Urzędzie Gminy \"instruktor d\/s melioracji\" a przy Spółkach Wodnych \"agromeliorant\", całość koordynowała służba techniczna ZGWiM \"starsi agromelioranci\" i \"specjaliści d\/s nawodnień\". Niektóre usługi łącznie z zatrudnieniem obsługi stacji pomp i strażników na zlecenie ZGWiM wykonywało Przedsiębiorstwo Konserwacji Urządzeń Wodnych i Melioracyjnych \(PKUWiM\) w Pruszczu Gdańskim. PKUWiM dysponował w Elblągu, Malborku, Nowym Dworze Kierownictwem Grupy Robót ze specjalistycznym sprzętem naprawczym stacji pomp. Jednak dokumentację techniczną i nadzór techniczny nad naprawami zapewniał ZGWiM. Dokument informował również ogólne o\: długości wałów przeciwpowodziowych \- 624 km, ilość przepompowni \- 96 oraz największej różnicy ciśnień na korpusy wałów przy stanie wody 1,80 m. Stwierdzono, że stan techniczny urządzeń był nie zadawalający \- niektóre pompy liczyły 60 lat. Pod dokumentem podpisał się Kierownik ZGWiM, niestety pieczęć jest zbyt rozmazana by można odczytać jego nazwisko."]
