Szukana fraza: [Opis = "Delle commedie di Carlo Goldoni avvocato veneto \(Wenecja\; 1761\) \- ósmy tom zbioru komedii, których autorem jest związany z Wenecją, włoski komediopisarz, z zawodu prawnik Carlo Goldoni \(1707\-1793\). Autor ponad 200 komedii, który już w młodości uległ urokom teatru i zaczął pisać sztuki, a nawet został członkiem wędrownej trupy. Jednak nie porzucił myśli o mieszczańskim stylu życia. Po uzyskaniu dyplomu uniwersyteckiego kontynuował karierę adwokacką. W 1748 roku porzucił zawód prawnika. Zawarł umowę z trupą Medebacha i zobowiązał się dostarczać dla niego 10 sztuk rocznie. W 1750 nawet powiększył tę liczbę do 16. Następnie związał się z innym teatrem, jednak nie udało mu się uniknąć zaciekłej rywalizacji z dwoma innymi dramatopisarzami weneckimi. Zniechęcony ich wypowiedziami opuścił w 1762 Wenecję i przeniósł się do Paryża, by wesprzeć występujący tam teatr włoski. Gdy współpraca z teatrem nie przynosiła oczekiwanych rezultatów, został tymczasowo nauczycielem na dworze wersalskim. Goldoni przeciwstawił się i odnowił formę schyłkowej commedia dell’arte. Głosił powrót do pełnego, literackiego tekstu, do realizmu w przedstawieniu obyczajów, do prostego języka bez wymyślności barokowego stylu. Przeprowadzenie tej zmiany nie było łatwe. Goldoni musiał przekonać nie tylko publiczność, ale i aktorów, niechętnych do podporządkowania się woli autora, ani też odrzucenia maski i skupieniu się na mimice twarzy. Początkowo uciekał się do kompromisu i szczegółowo opracowywał jedynie główną rolę, reszta zaś sztuki zachowywała charakter scenariusza. Z jego licznych dzieł, utworami o trwałej wartości pozostało kilkanaście komedii pełnych werwy, których pogodny optymizm tchnie atmosferą oświecenia. Okazał się zwłaszcza mistrzem w oddaniu środowiska, obyczajów i języka ludzi z Wenecji. Niniejszy tom rozpoczyna La donna di maneggio \- sztuka z 1760 roku, wystawiona po raz pierwszy jesienią tego roku w Teatro San Luca w Wenecji, której bohaterką jest donna Giulia, wyróżniająca się silną autonomią kobieta władzy, która ma koneksje i używa ich by pomagać ludziom, których kocha lub chroni. Druga w kolejności, L'avvocato veneziano \(Adwokat wenecki\) to sztuka napisana w 1749 roku i po raz pierwszy wystawiona w Wenecji w 1750 roku, z dużym sukcesem. Adwokat Alberto Casaboni przybywa z Wenecji do Rovigo, by bronić Florinda w procesie przeciwko Rosaurze, w której się zakochuje. Mimo to, będzie bronił swojego klienta z całych sił i umiejętności. Gdy uwolni się od zobowiązań zawodowych, poprosi Rosaurę o rękę. Goldoni, który również był prawnikiem, chciał tym dziełem oddać hołd zawodowi prawnika i podkreślić jego rangę. Trzeci utwór Il feudatario \(Pan feudalny\) to sztuka napisana i wykonana z okazji karnawału 1752 roku, przedstawiająca protest trzech deputowanych Montefosco \(w rzeczywistości Sanguinetto w rejonie Werony\) przeciwko roszczeniom nowego markiza Florindo, feudała tego miejsca. Tom wieńczy La figlia obbediente \(Posłuszna córka\) \- sztuka prozatorska w trzech aktach, napisana i wystawiona w Wenecji, w 1752 roku. Florindo, syn kupca z Livorno, kocha z wzajemnością Rosaurę, córkę Pantalone, który obiecał ją bogatemu hrabiemu Ottavio. Rosaura poświęci swoją miłość z szacunku, który jest winna ojcu."]
