Szukana fraza: [Opis = "Adelbert von Chamisso’s Werke \(Berlin, 1856\) \- trzeci tom zbioru dzieł należących do bogatego dorobku literackiego niemieckiego przyrodnika, podróżnika i poety Ludolfa Karla Adelberta von Chamisso \(1781\-1838\). Adelbert urodził się w 1781 r. na zamku Boncourt w Châlons\-en\-Champagne we Francji. Wybuch rewolucji francuskiej spowodował, że w 1790 r. rodzice musieli opuścić swoje dobra i w 1792 r. Francję. Przed wojskami rewolucyjnymi uciekali do Belgii i Holandii, potem do Niemiec, gdzie przez Düsseldorf, Würzburg i Bayreuth dotarli ostatecznie do Berlina. Tam von Chamisso uczęszczał do założonego przez hugenotów gimnazjum francuskiego \(Collège Français de Berlin\) i w 1796 r. został paziem królowej Fryderyki Doroty Pruskiej \(1770–1836\). W 1798 r. został chorążym w pruskiej armii, a w 1801 r. awansował na porucznika. W tym samym roku rodzice von Chamisso powrócili do Francji, a on sam pozostał na emigracji. Chamisso bardzo cierpiał w pruskiej służbie wojskowej co wynikało z wyobcowania, które towarzyszy często emigrantom. Monotonię życia żołnierskiego wypełniał studiowaniem filozofii i literatury niemieckiej. Jego pierwsze próby poetyckie odzwierciedlały przeżycia osobiste i spekulacje filozoficzne. Pozostawał pod wpływem „Krytyki czystego rozumu” Immanuela Kanta. W bajce „Adelberts Fabel” podjął temat wolnej woli. W ocalałym fragmencie księgi ludowej „Fortunati Glückssäckel und Wunschhütlein” połączył elementy tragiczne z komicznymi. Stylistycznie wzorował się na dziele Ludwiga Tiecka \(1773–1853\) „Kaiser Octavianus”. W latach 1810\-13 przebywał we Francji, Szwajcarii i ponownie w Berlinie. Dzięki niemieckiej pisarce Wilhelmine von Chézy \(1783\-2856\) został wprowadzony do kręgu intelektualistów skupionego wokół Madame de Staël \(1766–1817\), która w 1810 r. zaprosiła go na zamki Chaumont und Fossé, gdzie von Chamisso zaczął interesować się botaniką. Von Chamisso podjął studia przyrodnicze w Berlinie, które musiał przerwać w 1813 roku z uwagi na wojnę antyfrancuską. Wówczas powstało jego najsłynniejsze dzieło poetyckie \- „Przedziwna historia Piotra Schlemihla” \(niem. Peter Schlemihls wundersame Geschichte\). Po wojnie powrócił do studiów botanicznych, które ponownie przerwał, by wziąć udział w wyprawie badawczej dookoła świata pod dowództwem Otto Kotzebue \(1788\-1846\). W 1819 roku objął stanowisko dyrektora herbarium i ogrodu botanicznego w Schönebergu. Za namową pruskiego ministerstwa troszczył się o zakładanie szkolnych zielników i napisał podręcznik do edukacji botanicznej. Chociaż język francuski był jego językiem ojczystym, to wybitne dzieła napisał po niemiecku. Jego poezja weszła do domów mieszczańskich i podręczników szkolnych. W sagach, baśniach i balladach ukazywał społeczno\-polityczną rzeczywistość. W 1819 został wybrany członkiem Akademii Leopoldina, a w 1835 członkiem Berlińskiej Akademii Nauk. W 1838 zmarł na raka płuc w Berlinie. Niniejszy tom zawiera obszerny zbiór pieśni, wierszy, utworów lirycznych i poematów liryczno\-epickich stanowiących spuściznę literacką Adelberta von Chamisso."]
