ORATIO DE VERA NOBILITATE eam non in natalium splendore, neque in opum affluentia, sed in virtute consistere, Sub auspiciis EXCELLENTISSIMI ac CLARISSIMI VIRI DOMINI MICHAELIS MYLII Rectoris GYMNASII ELBINGANI habita publice a HIERONYMO GRATO a MOSCOROV MOSCOROVI0 Eqv: Pol: Cum Encaenia Scholae celebrarentur ANNO DOMINI M. DC. XLVI. XXIX. Novemb. EIBINGAE Typis ACHATII CORELLII. dMAGNIFlClS ac GENEROSIS Dn. ANDREiE, PaRENTI, ---DN.4jQttANNI, PATRVO a Mofcorov Molcoroviis Dominis ac Fautoribus meU xtatcm fuJpciendU PAuperculum hunc ingenii ac Jludii mci conatum ceu primititU crefccntU inJpem vejlram ut idempYtftu tum a me vobUfentiatU^qvod olim gensDeodicata qvotannUpru mos almnt CererU bonores confecrando^ ccelo> cui omnia debelat$ frtftitit. Vos enim eJlU > qvi vicaria Superum benignitate femen-tem in arvo ingenii mei JpargitU. Vos eJtU, qvi Jparfam fcecun-dU gratU radiU liberaliterfovetU. Non itaque fine grandi ingra-t<& mentU piaculohocce fruau formatricU ae nutricU dcxter* ve-Jlr& defraudari potcratU. Et mihi nihilantiquius vijum eft> qvam vobU optimum provtntum ex me pr Ji avaros colonos imitari volueru tU> qviubi exigua culmina herbefcentU fcgetUavidl notarunt* in ftnu tripudiant, & jam colamos, jamjpicat cogitant. SufcU pite itafo eo qvopar chanimo> hoc & grati animi mci hofiimen-tum> cP vejlr* Jpei pedamentum. J^vod poftquam vobU non difplicuijfe fenfero> crit* qvod me ad majora conanda excitare pos-fit* T%lem enim fcitote futurum fruttum omnU viu mc& > qvali mt ajpergine cccli vejlri clementia irrigatura cft. Hanc grati aninu tefleram benignis Patronis mcis J-;V'7~ £j do$ dicof addico Hicr. Gratus a Moskorov Moskorov^v MAGNIFICE DOMINE BVRGGRABIE REGIE Ampli[ss]ime Dn. Pr[ae]ses, Consult[ss]imi Proconsules ac Consules. Reverendi, Nobiles, Spectabiles, [et] Eruditi Viri, tota deniq[ue] Auditorum corona honorati[ss]ima. Uod arquatis ac veternosis accidere solet, qvi-bus lutea qvae non sunt aeque ut lutea apparent: Idem usu venit iis, qvos prava opinionis labes sideravit, ut ii saepe numero cum Gryllo Vlys-sis comite glandes pro frugibus, cum Jxione Q nubem pro Junone, id est, apparentia pro veris bonis ap-prehendant; praesertim vero cum hominum ignava opi-nio longioribus aevi fibris nixa, eo usq; succrevit adole-vitq; ut etiam non barbari solum & imperiti, sed etiam ii, qvibus De meliori luto finxit praecordia Titan in ponendo vero rerum pretio minus acutum cernant, qvamaut Aqvila, aut Serpens Epidaurius. Magna enim vis est opinionis veneno suo cuncta inficiens, adeo ut hac corrupta mens vel tum maxime caecutiat, cum se examus-sim videre arbitretur. Et ne singula enumerem, non ne obfuscatae mentis ac sinistrae opinionis caligine obtenebra-tae documentum in iis luculenter apparet, qvi nobilita-tem, qvae sola est atque unica virtus, qvam maximo cum sudore ac gravissimo Superi mortalibus labore parandam propofuerunt, consistere in vana majorum suorum osten-tatione ac splendore ab atavis propagato, tum in longis praediorum ac possessionum latifundiis inique censent? Hinc tristis incubuit infamia seculo, dum ii, qvos terreno abdomine pingves spiritus ad infima vota detruserunt, vero A 2 itinere itinere ad gloriam neglecto, ignavas spes ac torpidas cogi-tationes in alienis posuere factis, ipsi vero nihil audent bre-vibus Gyaris & carcere dignum. Stetit itaq; ceu frigida suffusa calidus ac vegetus virtutis curfus, & per supinam desidiam radices fixere vitia. Qvapropter operae pretium me facturum consido, si pro virili ostendero, non eos, qvo-rum implent atria cerae, neq; qui inclusum possident arca Jovem vere & solum nobiles esse, sed eos potius, qvi ingen-tibus ausis satagunt tollere se humo, & se qvoq; dignos fin-gunt coelo. Qvod dum justo rationis pondere asserere contendo, Vos Magnifici, Amplissimi, Reverendi & Spectabiles Audi-tores imploro, ut tenuem orationis meae phaselum benigno attentionis favonio ad optatum deducere portum velitis. Inter alia bona, qvibus se mortalitas ornare, & ultra mortalitatem splendescere consuevit, non postremo censen- da est loco nobilitas, de qva non minus, qvam de aliis bo- nis gloriari noil indignum est. Nam ut naturae beneficium debent homines, qvod veluti per traducem foenerentur vi- talem spiritum iis, qvos post se vivere volunt, ut ipsi vivant in illis, ita nobilitatis non minus beneficium, qvae efficit ut clari etiam sine post genitis sint. Eam vero nobilitatem dicimus, non qvae sorte nascendi contingit, qvam fortuna largitur, sed qvae meritis paratur, qvae virtutis praemium est. Qvid enim qvaeso nobilitas aliud qvam bonum vir- tute magnisq; in Remp. meritis comparatum? Adeo, ut ignobiles vere sint illi nobiles, qvi nihil lucis habent nisi a luce majorum, nec de suo qvicquam conferunt ad claram Iucem; parum credo memores illius Satyrici salis: Miserum est alien[ae] incumbere fam[ae]. Sensit Sensit id Pater Patriae, flos ille illibatus populi svadaeq; me-dulla,, qvem cum nominavi, oraculum ipsum ac tripoda vos audire putate. Sensit, inqvam, ideoq; Appium. Pulchrum imaginibus stolide tumentem mirifice exagitat, dum Appietatem ac Lentulitatem fastigatissima Romanae nobilitatis nomina minus apud se valere, qvam virtutis or-namenta dixit. Censuit nimirum nobilitatem hominis, non fortuna, aut sangvine, non utero aut ubere, non magni-tudine fortunae, sed animo metiendam esse. Minorum atq; e trivio virorum tam praeposterum est de nobilitate judicium, ut eos, qvi non ab Evandro, vel Atridarum ac Pelopidarum vetustis nominibus avos numerare possint, gregarios ac vulgares existiment. Melius sapiunt, qvi veram nominis celebritatem non in agrorum spatiis, opumq; affluentia statuunt, qvi virum non purpura & pe-cuniae censu, sed virtutis & meritorum metiuntur. Qvis enim exnobis, imo tota posteritate non Appio Tullium pre-ponat, licet hic primum familiae suae decus fuerit? cum ipse testetur se post adepta & gesta multa imperia, non superiorero qvidem, sed parem omnibus Romuli nepoti-bus fuisse. Qvis Midae Regis divitias nobiliores Aristi-dis paupertate fuisse credat? Socratis vero generis humili-tas ex obstetrice & statuario nati an non Sardanapali inglo-ria vita nobilior fuit? cum non homo sed porcus Sardana-palus fuerit, Socrates vero Deorum hominumq; amor. Non injuria itaq, idem ille Cicero ex Athenodori Philosophi sen-tentia differentiam inter nascendi felicitatem & nobilita-tem posuit, ita ut illa fatali sorti haec virtuti adsoribere-tur. Nec Socrates abludit: Nunquam, inquit, frumen-tum optimum judicamus, qvod in pulcherrimo agro na-scitur, sed qvod optime nutrit: ita virum praeclarum, non qvi qai genere, sed qui moribus egregiis fuerint. Nobilitas igitur, Auditores, non ea est, ut quis ad fastum ac vanum tumorem abuti ea debeat. Non ea est, ut quis pro or-namento suo eam ducere possit, nisi cum virtute conjun-cta sit. Caduca ac fragilis puerilibusq; consentanea cre-pundiis est ea nobilitas, qvam hodie tan topere pompa te-net, ac ambitio fatigat. Vanum ea nomen est, idq; alie-num in qvo gloriam reponere omnem, stultitiae est. Si-qvidem Poeta attestante Et genus [et] proavos, [et] qva non fecimus ipsi Vix ea nostra voco — Nec immerito, Fingite enim vobis nobilem, qui AEacum, qui Herculem, imo qui ipsum Jovem consangvinitate tan-gat, ac ipse litteras fastidiat, virtutem contemnat, in Ve-nerem sit putris, turpi postponat honestum officium. Qvid ille? an adhuc tum ille nobilis? minime vero, imo Thrax erit & qvolibet servo minor. Hoccine enim est eminere, in solo fortunae paratu, aut stemmatis ac titu-lorum emblemate gloriari, & destitutum esse iis bonis, qvae vere nobilitant, virtute, animo, & praeclaris sago togaq; in Remp. meritis? Qvid enim illi, nisi sangvine ac fortuna, id est, mutuatitio pallio tales? qvo dempto nudi imo sor-didi futuri. Ideoq; in scenam eos introductos putes, ubi omnia quae splendent aliena sunt. Neq; mancum qvid ac mutilum, cadaverq; potius nobilitatis, qvam ipsam nobilitatem indigitat ipsum vocis etymon, qvod eum demum vere nobilem pronunciare videtur, qvi sit maxime notabilis, vel noscibilis, ut pote cum heroicae ac illustres animae eo anhelare debeant, ut per totam universitatem mundi, per omnes regiones provinciasq, ultra columnas Herculis Herculis & sinum Gangeticum terrisq; ultimam Thulen claritate nominis, famaq; inclytarum rerum possint esse noti, non nobis tantum praesentibus, avisq; nostris prae-teritis, sed etiam Et natis natorum, [et] qvi nascentur ab illis. Tales autem nobiles non nascimur, sed fimus, talis cla-ritas & splendor nominis, non ab obstetrice excipitur, non constringitur fasciis, non vagit in cunis, sed cum praetex-ta ac virili toga assumitur, paratur prudentia, labore, virtute. Haec sapientibus potissimum nobilitas, plebem vero & populum qvi (ut Satyricus inquit) — — Stultus honores Saepe dat indignis, [et] fama servit ineptus Qvi stupet in titulis [et] imagintbus, nihil moramur. Hac ceu candidis qvadrigis per ora hominum invecti sunt rigidi illi virtutis satellites, ac bonae sectatores famae, Divi illi, perpetuisq, monumentis inse-rendi Decii, Curtii, Gatones, Curii, Camilli, Fabritij, Bruti, Marcelli, Mutii, Scaevolae aliiq;, qvos nobilitas sua, sed virtute acqvisita posteris commendavit. Ut omittam eos, qvi sapientiae Apollinisq; praesidio eo nobilitatis per-venerunt, ut nemo eorum velit maximis etiam regibus esse minor. Taediosum esset singulos enumerare, qvos nunc fama loquitur, & inter summa splendidae antiquitatis ornamenta numerat, qvam a vili genere fuerint oriun-di. Qvotusquisq; enim est ex prisco illo Senatu Romano, qui postquam nigris — nigris medium impediit crus Pellibus, [et] latum demisit pectore clavum decus generis ab attavis repetere potuit, cum contra Ante potestatem Tulli atq[ue] ignobile regnum Multos s[ae]pe viros, nullis majoribus ortos Et vixisse probos, amplis [et] honoribus auctos certo constet. Haec igitur est, qvae tam alte sidera ferit, haec qvae applaudente omnium consensu approbatur, haec qvae humili loco natos qvoq; ac abjectos gloria perenni coronat. Qvod probe expressum videmus in illis, qvi a stiva & aratro ad sceptra vocati luto sordidatas manus diademati purissimo ac splendidissimo admoverunt. Et ne antiqua exquiram exempla, contuemini Pjastum Polo-niae Regem beatissimum, qui ex despectissimorum opifi-cum numero ad imperium communi Majorum nostrorum calculo electus, ignobilis tantae nobilitati, tam liberis ac ani-mosis populis durisq; Sarmaticis cervicibus imperitavit, Neque vero haec a me tanquam paradoxa dicuntur, cum in confesso sit apud omnes, virtutem esse qvae viros viris praestare facit, adeoq; optimum qvemq; nobilissimum esse. Nam natura iisdem legibus nascendi ad strinxit omnes, nec aliter exonerantur in lucem extremae sortis in-fantes; qvam Regum pueri; ast virtus est, qvae discri-men facit. Qvid est o tumide nobilitas tua, nisi hanc habeas, quae de te censuram faciat An dignus venias hederis [et] imagine macra? Ad caput primum qvemq; si revocaveris, unde ortos repe-ries, qvi tantopere nobilitatem crepant? Hine Plato numen lumenq; illud Philosophorum ausus est neminem Regum non non aliqvando e servis, servorum neminem non aliquan-do e Regibus prognatum, afferere. Omnia nimirum lon-ga aetatum & seculorum varietas miscuit. Certius itaq; nobilitas in propriis fundatur virtutibus, qvae primum sic mortales seqvestrarunt. Qvid enim putatis aliud priscis a seculis Reges & Principes a vulgo distinxit, nisi insignia virtutis documenta, qvae postea alios qvosq; virtute prae-ditos promiscuae plebi exemptos ad altiorem dignitatis gradum evexerunt, immunitatibus ac privilegiis ornarunt, possessionibus atq; facultatibus cumularunt, ita ut primi-tus non parentibus, non natalibus, sed propriis dotibus no-bilitas cujusq; censeretur. Non me sed melleum illud Graecae facundiae os socratem audite, qvi eminentiam hanc veram Apelleo veluti penicillo expressit, dum sic inquit: Claritate nominis opes acquiri possunt, claritas autem nominis pecunia non venditur. Qvid igitur congestae opes tibi conferunt, qvibus non potes reddi nobilior? Qvid fumosae majorum imagines & picti in curribus AEmi-liani te juvant, cum indignum te tanta nobilitate prae-stas? Qvam facilis est a nobilitate ad ignobilitatem via, qvam facile abominanda ac detestanda nota inuri potest majoribus, cum incauti aut stolide feroces, omnia etiam foedissima putant bene natos decere, qvae nullum non mortalem dedecent. Lubrica & parvo labilis nobilitas est, quae in licentiam abutitur. Cauto opus est, ut magnitudo perennare possit, si titubaveris in alta hac luce cecidisse putaberis. Vitia enim ut virtutes augmentum ex fortuna capiunt. Attendendum est igitur ad famam, qvae in alta fortuna qualiscunq; fuerit, magna sit necesse est; omnia enim praeclarorum virorum ac principum dicta factaq; B rumor rumor excipit, ita ut non magis eis, quam Soli latere contingat. Nihil aeque qvemq; infamat ac turpitudo vi-tae, sed illum maxime qvem maxima nobilitas circumstat. Sic enim creditur vulgo eum qui dignitate superior est, virtute etiam praestare debere. Ideoq; magis conspicua sunt vitia in nobilibus qvam in obscuris: Non aliter qvam & naevi in corpore pulchro magis cernuntur: qvam in de-formi: Et ut atrum in nive colorem expeditius notaveris, sic in nominibus famae consectatis, & honorum candida-tis notabilius vitia ac maculae feriunt oculos. Hinc Poeta recte canit: Omne animi vitium tanto conspectius in se Crimen habet, qvanto major, qui peccat habetur Turpe sane spectaculum est, cum generosissimaru imaginum foetus in foedum devoluti dedecus acceptam a majoribus lucem in tenebras convertunt. Qvid praeclaro stemma-te indignius? postquam ab eo degeneraverint teterrimis ignaviae ac neqvitiae sordibus imbuta nobilia carcinoma-ta ac portenta. Gravis est ager colono, in qvo pro tri-tici laeta segete infelix lolium & tristes dominantur avenae: Non minus gravis & ille majorum suorum nobilitati, qui projecta morum licentia, in omne nefas sese praecipitave-rit. Turpius amittitur, quam non habetur nobilitas. Qvis enim non malit obscurum vel plane nullum habere nomen, qvam cum Thersite ac Cyclopibus celebrari? At proh dolor ea sunt jam tempora, qvibus qvisq; sibi vanis tumoribus imponit, nec per propriarum virtutum incre-menta, sed per avorum suorum titulos nititur coelum digito attingere. Imo qvod magis dolendum adeo pin- guia gvia, & Beotica nasci videmus ingenia, qvibus nobilisas ac stemmata insignia tanti valent, ut iis tanquam pallio utantur ad velanda vitia, nec in aliud valere putent generis claritatem & mentitum nobilitatis titulum, qvam ut sub ejus praesidio non impunitius solum, sed excusatius etiam liceat, qvicquid animo libuit. O infamiam, o stolidita-tem dignam quae aures ferat qvales Midas Rex habuisse fertur! illud quod incentivum ad virtutem esse debebat, ad vitiorum diverticula convertere. Sed his talibus helle-boro purgandum cerebrum est, ut sapere discant Pe-rennem vero ac nunqvam marcescentem lauream meren-tur, qvicunq; ad virtutem aspirant, longisq, parasangis omnes titulos, omnia vanae ostentationis insignia superant. Qvod qvoniam omni electro purius probatum percepistis, vela orationis meae contraho, atq; ad Vos me converto: ad Vos nunc, inquam, me converto Mag. Amplissimiq; Viri, qvi ad clavum inclytae hujus Urbis constituti, prudenti re-giminis gloria calamos linquasq, hominum vestigales Vobis reddidistis. Pergite, hoc qvo caepistis cursu ac studio nunquam interiturae famae nomen Vobis parare. Date manum ac praesidium Vrbi, date justitiae, date litteris ac Musis sub umbra benignitatis Vestrae pulchre germinanti-bus. Tunc Vos supra omnem fastuosae nobilitatis splen-dorem elatos credite, cum non tam Vos dignitati Vestrae, qvam virtuti advixisse constabit. Sed & Vobis Specta-biles & Eruditi Viri, cujuscunq; tandem sortis statusq; ade-stis, adest campus in quo de brabeo nobilitatis contendere possitis. Virtus unumquemq; admittit, admissum deco-rat, tandemq; coronat. Vos deniq; Adolescentes ac Ju-venes, Vos Parentum Vestrorum solatium & Amor, Pa- B 2 triaeq, triaeq; spes, Vos amplectimini tam pulchram nobilitatis oc-casionem. Per virtutem itur ad astra; haec Vos, Vestraq; nomina fastis aeternaturis inseret, haec Vos a situ sqvallo-req, defendet. Bonum aliquem videtis? nobilem pro-nunciate. Doctum aliquem videtis? nobilem dicite, sed si bonus fuerit; omnia enim ei adsunt bona, qvem pe-nes est virtus. Tum magni eritis, cum placere vobis caeperint Musae ac virtutes. Tum de ignorantia, de obscuritate, imo vero etiam de aliis hostibus vestris trium-phabitis, cum ingentibus ausis Heliconem invaseritis. Nec vitam credite illam qvam ex aeris haustu trahitis sed qvam ex studiis, nec splendidum putate auro argentoq; fulgere, sed doctrinae probitatisq; luce. Dum alii pecuniam numerant, aut auri pondera ad stateram exigunt, Vos sa-pientum verba ac praecepta; dum avos majoresq; suos alii ad calculum numerant, Vos virtutum genera omnia in nu-merato habetote. Non datum est omnibus ut esse pos-sint AEcidae, Heraclidae, ab altaq; Affaraci domo oriun-di, id enim fortuna invidit, at possunt his omnibus omnes esse non minores per virtutem. Concipite itaq; dignum nobilitate animum, sic cogitate, sic sentite, qvod etsi spendor natalium & opes magnum habeant locum laudesq; insignes mereantur, vera tamen nobilitas non in his solum consistat, sed in virtute potius, qvam opes & dignitas co-mitantur. DIXI. AD HIERONYMUM GRATUM MOSKOROVIUM Nobilissimum Eqvitem Polonum de Nobilitato e Gymnasii Cathedra pubice dicentem. SPlendida imaginibus qvi mutis limina pingit, Et proavos jactat, futilis ipse, suos: Si rem dispicias vere, non Nobilis ille, Sed potius Notus jure vocandus erit. Nobilitas vera est, virtutis amorc teneri, Nec vitiis servum pectus habere suum. Disserit haec placide tua culta oratio: Sed Tu Exprime facto, alios qvod tua verba docent. Tu fac magnorum ne sis indignus avorum, Qvodq: facis, seqvere hoc nobile laudis iter. Nobilitas virtute sua, non sangvine claro Nititur, & propriis stat decorata bonis. Scribebat haec Adfect. test. c. Michael Mylius Rector. Artifici in sua arte credendum Nobile qvod sangven, ramentaq[ue] fulva metalli Non statuant verae Nobilitatis opus; Nobilis en natus facundo grammate monstrat. Non credes huic in Nobilitate sua? Sua cuiq laus tribuenda. Moskrove, Moskrove, lingva Tullii non impotens, Qvid sentiam de Nobili hoc molimine: Ad laudis excelsa est iter fastigia Vis IngenI, Virtus, Opes, Stirps Nobilis! Qv[ae] si, velut Peitho Tu[ae] connubio Iungit, tuo sic nupserint in pectore, Alae tibi fient in isto tramite Ad gloriam qvin [et] poli sternent viam. Moskrove, sic alatus es bellisime Sic nobilitatus omnium veri[ss]ime. Qvi non voles alis ad astr[ae] his qvatuor? Iam povehunt te: Non amice plauserit? Johannes Cramerus Gymn: Patrii ConR. Epigramma Germanicum us ist der udel doch? bestehet er in Fahnen? D In Wapen? Silber? Gold? in Udelichen Uhnen? In dieser keinem nicht. Ein rechter Edelman Ist der/ so sich mit recht der Jugend ruhmen kan. So ist nun uber diess (die Jugend) nichts auff Erden Wo durch ein Edelman so kan genennet werden: Wie diess beredt und flug Herr Moskorowski weist/ Der ohne Jugend sich selbst keinen Ritter heist. deproperabat Simon Schultzius Thor. GENEROSO ADOLESCENTI Dn. Hieronymo Grato a Moskorov Moskorovio. STemmata qvid prosunt in avitis nixa triumphis; Aut clarum a nitido nomen habere thoro; Si Si, quae nobilitas sola est, atq[ue] unica virtus, Exulet ex animo pectoribusq; tuis? Vilis erat Lescus, virtute ad sceptra vocatus, Sauromatae regem dum in sua vota legunt. Scipiadae negat ast praeturam Roma petenti, Nam clavum patriae perdidit ille togae. J nunc & fumosas jacta o turgide ceras, Degeneres animos si atria nulla juvant! Tu bene Moskorovi junxisti fortia Musis Coepta: ob qvae nomen fama loqvetur anus. Hoc affectus sui testimonium posuit Matthaeus Emericus Radek, LAudis honore vehi summum virtutis honorem. Digna sed haud magnae rescula molis erit. Molis erit, propriis virtutem ostendere factis Nomen [et] egregii promeruisse viri Qvin gazas superet virtus, qvin stemmata vincat, Haud (reor) hoc verbis, qvi neget, ullus erit. Sed negitant factis multi, qvos ardor habendi Excoquit, [et] generis nomen inane juvat. Non his associat se, Moskorovius, artes, Qvi vigili mentis strenuitate colit. Hinc justis etiam Virtutem extollere novit Laudibus, [et] cunctis praeposuissec bonis. Nec satis esse putat majorum sangvine longo Censeri, [et] fulvi congerere [ae]ris opes. Sed novit decorare novo virtutis honore Ipse satu genitus Nobiliore, satum. Astruis Astruis id satis hoc docto conamine, verum Clarius id vitae norma venusta probat. ANAGRAMMA ex nomine HIERONYMVS GRATVS a MOSCOROV MOSCOROVIVS. O Virtus Summus Honor, Imago Corrosa Iocus! QVid jactare juvat vanum sine nomine nomen Et jam semesos ingeminare atavos? Scilicet infandas cum mens vesana volutat Curas, & cursu fertur in omne nefas In patrios cineres turpis minxisse putatur, Stemmate conspicuum vel violasse genus: Gens ignava sumus, nec sunt vestigia cordi Majorum, ut cumulis accumuletur honos. Ast O tu a celso deductus sangvine sangvis Et decus eximium qvem super astra vehit, Impiger exacta deducis stemma libella, Et rectum monstras nobilitatis iter. Cum tibi fulgentes suspendant atria cerae, Indole vis crescat nobilitatis honos. Namq; est VIRTVS SVMMVS HONOR meritosq; coronat Est pretium studii quin pretiumq; sui. Ergo degeneres distendat stirpis IMAGO Qvae CORROSA solet futilis esse JOCUS. Tu modo caelestem genium gere, sicq; futurus Nobilis & gestis nobilis & genere. Lubens meritoq[ue] scripsit Christianus Stegman.